|
[
Paul Eluard ] 'dan...
Güvercinin barındığı yeri tanıyorum
En doğal yer insanın başı.
(...)
Ürün versin toprak çiçek
açsın toprak
Kurban edilmesin hiç
Canlı ten ve kan.
Tanısın insanın yüzü
Güzellikteki yararı
Düşüncenin kanadı altında.
Bütün ekmekler için bütün güller için
Hepimiz ant içtik
Dev adımlarıyla yürüyoruz
Yol pek de uzun değil.
Kaçacağız dinlenceden kaçacağız uykudan
Elde edeceğiz çabucak tanı ilkyazı
Günler ve mevsimler hazırlayacağız
kendimize
Düşlerimizin boynunda.
Olası her iyiliğe inanmanın
O beyaz esinlenişi.
Özgürlüğe tutsak insan umutla taçlanıyor.
Özgürlüğe tutsak insanda hep bir gülümseyiş
vardır
Kendisinden istenen her savaştan sonra.
Kardeşlik üzerinde yükselir yengi.
(...)
Ağır ağır iniyor toprağa aydınlık
En eski alından ve zincir korkusunu yenmiş
Çocukların gülüşüne geçiyor.
İnsan insanı korkutursa çok uzun zaman
Başında taşıdığı kuşları da korkutur.
Güneşte yıkadıktan sonra yüzünü
Yaşama gereğini duydu insan.
(...)
Sevgi çalışıp duruyor yorulma nedir bilmeden.
Bin dokuz yüz on yediydi yıl
Saklıyoruz o gizli anlaşmayı
Kurtuluşumuz için.
Bizden ötekini yarattık biz
Öteki de bizi yarattı
Başka birine gereksinim duymuştuk.
(...)
Uzun zamandır
Bizde eksik olan güçle dolduruyoruz
İçtemizliğini
Artık yalnız kalmayacağız.
(...)
Aç kanatlarını güzel yüz
Dünya kendine gelsin senin zorunla
Çünkü gerçek oluyoruz biz.
(...)
Güç gitgide hafif olacak
Daha iyi soluk alıp şarkı söyleyeceğiz daha
gür.
[
Barışın Yüzü
- Le Visage De La Paix - 1951 ]
Alıntı Kaynağı : Paul Eluard, Şiirler / Çeviren :
Sait Maden / Cem Yayınevi, Ağustos'1993
dizin
üst
geri
ileri
|
