Uyanmıyor yer,
Yüzü karanlık!
Sürüngenlerin soluğuyla ısınmış
menzil, kanımıza karışmış
Aynada dinmeyen geçmiş ve
Pusu kurmuş gelecek var!
İnsanların arasından geçip
Nereye ulaşacağız Ju?
Kalbi oyulmuş uygarlığımızın
İşe yaramaz çöp saydığı
Yurtsuz, topraksız ve takatsiz
Bağışlamadığı denizin,
Parlayan suların kustuğu canlar!
Bu ah’ların sorgusu nerede kesilir?
Ağzımızda ah var Ju!
Yağma yok demiyorum, yağma var
Yığınların ah’ından
Yağmalanmış tüm dünya
Kış, kancasını takmış
Eprik evvelden ten
Güz, güllerin yapraklarını soyuyor
Palmiyeli şehrin göğü, yıldızlı ibrişimlerini
Döküyor alnıma, bir gece vakti
Kalbimde sıkışmış Nisan var Ju!
Halbuki çabuk ısınıyor denizler
Ilık şerbetini yayıyor sevinç
Uzay ve zamana
Isıl işlem görmüş ruh
Gök gümüşsü, denizse deli
Hayatın pütürlü kabuğunu
Kırınca, nasıl oluyorsa Ju,
Işık çatlaktan sızıyor
Firari sıcak, taşı buluyor
Granit gözler parlıyor,
Bahar kadife dallarını
Penceremden içeri sallıyor Ju!
Söz kalpten gelirse, nereye döner?
Bol yıldızlı gece, yudumundan
Bir ferahlık sun!
Dakik, sadık ve hadsiz bulutlar
Lüleli cümleleriyle şarkılarını
Boca ederken tepemizden aşağı
Geçiyor gün kanatlarını toplayıp
Varoluşun kabuğunda
Daha bir tırtıl bile değiliz Ju!
Ağ örümceğini mi bulur,
Şeftali sarısı şafak
Güneşi doğurmadan?
Çünkü aşk yeni bir takvim gerektirir Ju!
Kalbimde sıkışmış Nisan, Haziran, Eylül var!
Ey arsenik kokulu dünya
Çürümeyi biraz arala, çünkü
Baharla aramda bir bağırtı
Kayısı çiçeklerinin kristalleşmiş
Taç yaprakları olmalı
Hatırlıyorum!
Geçmişi söküp yerinden
Şimdinin kılıyorum Ju!
Yosun tutmuş kayada,
Bir gülen yüz, taşa oyulmuş
Çocuksu satir, cisimsiz melek
Hayal ölmüş, taş canlı
Akşamın solgun yüzünü kum örtecek
Gündüz ve gece rüyaları düştü, düşecek
Yelkovanın kadrana düşen yolculuğu
Tenin ipeğine yazılıyor
Ju! Ulak meleklerden haber var!
Sinsi akrebin silen oyunu
Bulanık zamana bir ad veriyor
Keder tarhının öteki tarafından
Ulak meleklerden mektup var ju!
