ŞİİR

A.Y Borke   







bozulmuş şeylerin insanı


yeri sorulunca söylenen
ama durmadan söylenen
dehlizler kapandı. ve kaselerden
köpük dolu körkütük sular taştı

bozulmuş şeylerin insanı
nabız aldı. kendinden
:
ürpermiş sırtımız. sıyrılmış
sıtkımızla öc almanın
ve öcülerle oynaşmanın
orta yerindeydik. çaresizliğin
ve yakasında yani

sahilik
nevri dönmüş alaturka havasıyla
bizi bir ramak kalada karşıladı
karşımızda. yaratıcı ruhun kör şehveti
azizleri besleyen anüsle
çarpışmaktaydı

bir ses
toprağa bağlı tavsiyeler
sınırlar sizi. bu sınırsız bu kara boşlukta
dedi. dinleyen çıkmadı ve gök
çok gürledi. ve ateş
tütsü dolu bakiresini salıverdi
üstümüze

tansiyonu kararlı sözler sustu
ve infilak. korkunun cahil cesaretiyle
bizi ele geçirdi. herkes artık
hiçkimsenin olmadığı yerde
güvendeydi

sicilimize. cıvık bir umutla
renkli resimler işlendi

                                            652bin16İst.
 

dizin    üst    geri    ileri  

 



  3  

 SÜJE  /  A.Y Borke   /  yirmi beş mayıs iki bin on altı   / 16