ŞİİR

İrfan Oral   





BİRİLE


Çay demlerdi ve domates soyardı
Ne çözümü yarın bulmaca olmayı isterdim ne de elde var bir
Daktilomun sesleri iniyor mu göğsüne hep rica ediyorum
aslı mezar taşlarındadır yazdıklarımın

Tekrar edilemez mektup ıslatan gözyaşı sahicidir
Kanlı gözümde ışık çakmaları yüzlere katıldım çoğaldım
Şimdi ben dudağıma sinen dudağının sorumlusuyum
Ertelemesin hiçbir yas yaşamı

Gövdesindeki kazanda yananlar bulaşıcıdır yaşam ve diğer tüm çiçekleniş
Dur ihtarına uymadığından vurulan bir genci size de taşır
Hazırlanmalısınız toz alıp çay demleyin sesinizle

Söz ver bir tek saat yas tutmayacaksın
Ah onlar bilebilseydi her gün inatla ve inançla açılacağını tüm perdelerin

Tüm bir hayatım ben başparmağımın tırnağı azı dişime saplıyken hani saç dipleri
Yalnızlığını örtme artık düşlerinden çekilmiş maskeler yüzünboyu

Yeniyim yakalamak istiyorum bakış saplanması
İşte bileğimin yenisi tut ellerin bunlar savaşa düşman

Taşmalısın şaşkınlığım saplansa da uçuşmuş artık
Yeni deseler de... desenler insan dilini toplayan bir dil türkçe
Yalnızlığım bir avuç eskisi deneyim

Hep bir rakı bulanıklığı öncesi



dizin    üst    geri    ileri  

 

 



 13 

 SÜJE  /  İrfan Oral  /  yirmi beş mayıs iki bin on altı  / 16