ŞİİR

Türker Özşekerli  







zen bahçesi


varmak için sularında yüzerken
yanlışlıkla deviriyorum gövdene gövdemi
o batıkken benim denizimdir
erguvanım, gülibrişim, varlığın bana “zen bahçesi”
büyüdüğüm sokak gibi bilenir bileğimde
aslında bunu sana söylememeliyim
günahımı ağzı boyalı kuşlar mayaladı
varmak için zedelerken kayalarını
aklıma senin coğrafyanı getirdim
papatyalar patladı, kıkırdadı sakuralar
yakınımda olan uzaktaydın neden ki?
varmak için sessizliğine, harflere yıktım harflerimi
bir şiir yaktım kendime



dizin    üst    geri    ileri  

 



 22 

 SÜJE  / Türker Özşekerli   /  yirmi bir mayıs iki bin on dört     4