ARA DÖNEMİ YAŞAYAN
BİR AŞKIN ÖYKÜSÜ



- Ben diyememenin sıkıntısıyla başladı her şey
  Caddeler kalabalıklaştıkça
  Kendinizden eksiliyordunuz . –



1/
Kendimizden yola çıktı
Tüm ırmaklar
Irmakları denizlere
Denizleri kendimize vardırdık.
Mavi
gözlerin değil
Gülmenin rengiydi.


2/
Sonra çekildin bütün aynalardan.. ürktün yüreğindeki sevginin ayak seslerinden. ‘Toplumdışı kalmaktan korkuyorum’ demiştin. Yaşamdışı kalmayı seçtin.


3/
Sınırlıydı yaşam
bir sınır da sen çektin.
Dilediğin zinciri takmakta
özgürdün.


4/
Bir zil
bir zille yeniden ayaklandı duyguların.
Bir ses
Bir sesle bütün gemilerin limanlarını kopardı.
Yeni bir milad gibiydi doğumun.


5/
Zil sustu
Ses susturuldu…
Sıcaklık,
böldü kendini ikiye
yüreklerimize çekildi.
Şimdi sadece sağanak.


dizin    üst    geri    ileri  

 17