ŞİİR

Mehmet Durmaz  







SENSİZLİK SENFONİSİ


En zor günlerdir
dönen dünyanın aynasında
akseden yalnızlığımın
ölgün sensizliği

Bırakarak giderken
gözlerimi pencerenin önüne
bir umut elçisiydi ellerin
hiç bırakmamacasına tuttuğum

Şimdi neredesin, nasılsın
hangi yaban ellerde?
açılan her kapının ardına saklanır ümitlerim
yanılmak insanlar içindir
zararı yok!

Oynatmadım hiçbir hatırayı yerinden
vefayla kaplıydı muhayyilem
dönerse değer
bozulmamış bulunsun yeter ki duygularım

Oysa ki, aşka açılmıştı duygularımız
tüm enginliğiyle
ardına kadar

Belalı günler, efsunlu geceler
birdi
sevgiye aç, aşka aşık dudaklarımızla
öperken bedenlerimizi
usul usul

Hiç değişmezken
sıcak uykulardaki
beyaz gülümsemelerin
bu uzaklık neydi, niyeydi?
üşüşür beynime
sayısız düşünceler


dizin    üst    geri    ileri  

 



 19 

 SÜJE  /  otuz üçüncü sayı