|
|
|
SENSİZLİK SENFONİSİ
En zor günlerdir
dönen dünyanın aynasında
akseden yalnızlığımın
ölgün sensizliği
Bırakarak giderken
gözlerimi pencerenin önüne
bir umut elçisiydi ellerin
hiç bırakmamacasına tuttuğum
Şimdi neredesin, nasılsın
hangi yaban ellerde?
açılan her kapının ardına saklanır ümitlerim
yanılmak insanlar içindir
zararı yok!
Oynatmadım hiçbir hatırayı yerinden
vefayla kaplıydı muhayyilem
dönerse değer
bozulmamış bulunsun yeter ki duygularım
Oysa ki, aşka açılmıştı duygularımız
tüm enginliğiyle
ardına kadar
Belalı günler, efsunlu geceler
birdi
sevgiye aç, aşka aşık dudaklarımızla
öperken bedenlerimizi
usul usul
Hiç değişmezken
sıcak uykulardaki
beyaz gülümsemelerin
bu uzaklık neydi, niyeydi?
üşüşür beynime
sayısız düşünceler
dizin
üst
geri
ileri
|
19
|