- DÖNÜŞÜMDE BİR MAHALLE -


yaşamdan gelirdi sakin’liğin
ilah ve silah değilken para

yüzü sana dönük yeryüzü
dosttu, doyurgan, umutvar

bedenler dolanırdı bir elbisen
tenlerden öykü harmanlayan

tuz ve şeker abdalı sokakların
eşik aşardı ezmeden yoksulu

bulunmaz kumaşındı yama
ne bilir ne tanırdın fazlayı

erdemle sevişirdi çalışmak
ter tohumuydu varoluşun

insana yurdunu sorarsan
omuzlar, yürek ve alındı


                * * *


hayat atının kuyruğuna
bir baktın beton döktüler

beton bu, aşıverdi binaları
çarpıtıp dondurdu her şeyi

geldi aydınlığa kusan cahillik
yerleşti hız ve (s)ilahlanmış para

can cana yadlandı mendil halaya
hakikate sağırlar çöplükte sultan

bakma sonsuz koşturmaya
kalmadı kimsenin yaşadığı:

kendinden habersiz bir harabe
övünür duvarındaki sözlerle

masala döner, elde umut
mahalle çerçisi mutluluk
 

 10