ŞİİR

Hüseyin Aslan   







GÖĞÜN CEMALİ


Söz uçardı evlerin bacalarından
Göğün Cemaline
Mürekkebi bitti ağaçların
Yeni denizler icat edelim

Bağışlardı kapılarımız
Ondan mıdır
Eşiklere dayanmış bu katılık

En münevver sözlerle büyüdük
Sevdamız da dizlerimiz de yamalıydı
Güceniyor ıslık çaldığımız sokaklar şimdi
Ara istasyonlarda terk edilmiş
Düş yüklü vagonlar gibiydik
Karanlığı değil
Ay ışığını sevmiştik oysa

Bir şaka gibi duruyor
Aramızdaki ölüm
Bakma sen uzak durduğumuza
Ağzımızdan düşmeyen bir efkârsın
Boğazımıza tıkılan o güvercin
Eskidi be Cemal abi


dizin    üst    geri    ileri  



  8  

 SÜJE  /  Hüseyin Aslan.  /  yirmi yedi mart iki bin on sekiz  / 27