| |
 |
 |
çarmıhtan sağ inilmez ne de olsa
tristan ile yseut. kül ile gradiva
yılanları göğüme çatıldı gazelhan bahçelerin
çarmıh sersemledi
neden öldüm
neden diriliyorum
boğulduğum da oluyor
bir intiharın dargın yüzünde
iskeletine zangoç aşklar gördüm
dün ü şiirde ipliklenmiş kim
taşardı orospusundan tükürük hokkalarını saymazsam
payıma hiçlikten çekilip koparılan
martının boynu düştü
hiç ile hiç arasında şarap. bir geç saat.
şizoid yolculuk bileklerimde martyrs
kurgusu bir yazla ankara’ dan
kaçış yolunu ararken indim
kendi kendimin kürtajına.oysa
yakıldıkça yazılan suyun sustuğu
is aynasından inmeliydi herkes
derinine. duymak için ruhunu
tartaklayan o lir sesini
birbirine rehin görmeler orkestrasında
sürüklendim ansızın ücrasında
boyveren hindibanın sayfasında
tozlarıma yer açtığı şehre.
bileğimin figüran yarasından üşüdüm
şırıngasına yürüyen ıslak geceyi
duyumsadıkça.
manşonları yıpranmış hatıraları
yüzünün ıstırap ayazında ısıtan
külleri yanlış adrese gönderilmiş
suyun kısıtlı monoloğuydu insan.
naylon perdesinde son
sözünü unutan anlamsızlıktı.
tristan ile yseut. kül ile gradiva.
ey, anlamsızlık!
olabilir anlamdın ya
bir vakit bir vakte itiraf
su ile su arasında
kendime kaç kulaç indim unut
topuklarıma sırnaşan şehrin kül
çivileriyle sevişsin şimdi
aksak
sela çocukları pisuvarların
ki
elbette:yokbirşeydirbirakşamüstü.elbetteyok:birşeydirbirakşamüstü.
elbetteyokbir:şeydirbirakşamüstü.elbetteyokbirşeydir:birakşamüstü.
elbetteyokbirşeydirbir:akşamüstü.elbetteyokbirşeydirbirakşamüstü :
şimdiöylezamanlaroluyor
ki
artık ölüleri de susmuyor
biri diyor, cioran en büyük anarşist.
biri diyor, kalk sarıl şu kadına.
çarmıhtan sağ inilmez ne de olsa (*)
_______________
(*) cortazar ”haçtan sağ inilmez”
|