Kendimizde bir şaire asla tahammül edilemez. O çok saygın geveze bizim
yatılı çocuğumuzdan ileri gidemeyecektir. Sadece tatillerde ve bazen
pazarları gönüllü ya da gönülsüz gezmelere götüreceğimiz, “piç kurusu”
eziyetleriyle dondurmalar alacağımız bir çocuktur. Ama aynı zındık
çağırdığımızda asla yanımıza yaklaşmaz. Coşkulu-tutkulu, kibirli, bön, cesur
ahmaklar bilmez: şiir iğrentide de bulur bilgesini. Şiir bilgesiz yapamaz!
