ŞİİR

Mehmet Ercan   







BORÇLU


acı kantarında tarttım kendimi,
acı borçlu çıktı, ben alacaklı.
dünüm ile denklemedim kendimi,
dünüm borçlu çıktı, ben alacaklı.

siyaset ilminde piştim haşlandım,
sevdan ile cefalarda yaşlandım,
doğruları söyleyince dışlandım,
eğri borçlu çıktı, ben alacaklı.

kendime yeterim akıl satamam,
gerçeğin harcına yalan katamam,
rüşvet torbasıyla adam tutamam,
rüşvet borçlu çıktı, ben alacaklı.

insan dediğimiz düşünen hayvan,
bazı zaman olur hayvandan sayman,
ne mezhep dinlerler, ne din, ne iman,
inanç borçlu çıktı, ben alacaklı.

ucunda çıkarı olmaya görsün,
ister insan ölsün, ister sürünsün,
savaşlarda al kanlara bürünsün
savaş borçlu çıktı, ben alacaklı.

ömrümce aradım has insanları,
buldum sonunda ben o canları,
kavgamın içinde gördüm onları,
davam borçlu çıktı, ben alacaklı.

yarına ne kalır bilmem ki benden?
geliyorum sizle sivas ceminden,
sen büyük sevdamsın vazgeçmem senden,
sevdam borçlu çıktı, ben alacaklı.

midem ekşimedi acı yemedim,
zalimlere asla boyun eğmedim,
etim yedim mazlum hakkı yemedim,
hakkım borçlu çıktı, ben alacaklı.

nesimi oğluyum tenim yüzdüler,
pir sultan tor’nuyum dâra çektiler,
bedrettin soyuyum bize kıydılar,
zülüm borçlu çıktı, ben alacaklı.

ERCANİ sözlerin taştan ağırdır,
seni duymayan kulak sağırdır,
gözleri âmâdır, dilleri lâldır,
susmak borçlu çıktı, ben alacaklı.


dizin    üst    geri    ileri  

 



 32 

 SÜJE  /  Mehmet Ercan  /  yirmi üç mart iki bin on altı  / 15