ÇIĞLIK
Sessiz ve derinden ilerliyordu
Çığlık
Yavaş yavaş
Sanki çoraklaşmış
Çocukluğumun örtüsü
Konuşmaksızın
Suskun ve sakin
Çağlayanların hızından
Daha yavaş ilerleyen zamanımın
İçinde sürüklenmiş ruhum
Ve içsel yolculuğumu kesmiş yaşamım
Karabasanların içine çekiyordu beni
Tüm dinginliğiyle
Nedeni bilinmeyen
Düşsel yalnızlıklarımın
Lacivert geceleri
Konuşturuyordu benimle beni
Ben ben olmalıydım yanımda
Bana dokunan bir çocuk elinin sıcaklığı
Yeşertsin içimde
Durağanlaştırılmış sevgiyi
Beyazlara hasret kalan bir
Güvercinin çırpınışını
Gözlüyordum gökyüzünde
Ve bir kıvılcım arıyordum
Ateşi sönmemiş yalnızlığımın
Sesinin duyulmasındaki gibi
Yerle göğün arasında
Kalan ve sabahların yalaz ayazında
Buz tutan bir siluete benzer bedenim
Karanlığın hükmettiği çaresizliğin pençesinde
Direniyordu yalınayak
Üstü başı perişan güzün
Dirhem dirhem ağaçlardan döktüğü
Sararmış yapraklar örneği
dizin
üst
geri
ileri
|