Korkunçtur şair odalarının sessizliği
Pervazda bir saksı daima düşünceli
Yazgıları hatırlanır ölüp gitmiş ustaların
Şair çayını yudumlarken boşluğa dalar
Karışık bir masanın gönüllü tutuklusu
Bir ömür aralıksız evrenin ucuna doğru
Gözleri tornadan geçirilmiş dizeler okumaktan kanlı
Bir avucunda hiçliği işaret eden pusula
Her zaman gülmekle ağlamak arasında
Umudu yeni bir gerçeklik yaratmak
Aydınlatmak dünyanın çekirdeğini
Hiç söylenmemişi haykırmak dayanılmaz güzellikte
Sıkıldıkça bir rüzgârın uğultusuna yaslanmak
Gözyaşlarımı durduramam aklıma gelse
Sözcüklerle çarpışmanın zorluğu
Gezinir piyanomun tuşlarında ölü bir kedi
Sözlüklere sığınırım kimsesiz hissedince
