ŞİİR

Damla Nada   







GOGO


kokuşmuş bir koltukta kelimelerimle oturuyorum
hiç bir yerden kaçmadım
hiçbir yere yetişmiyorum


ışık
duyumsuyorum
duvarlardan bacalardan
çocuklardan
,çöp arabasından değil,
(içinden geçiyorum aşkın
120 km hızla )

kimliksizim
evde kimlik taşımıyorum
kokuşmuş koltuk evde
ev benim

içimde oturuyorum

kokuyor
her girdiğim ev önce
taze sıcak kedi boku kokuyor

ci*ler çiçeğimin dibine işiyor
markette toprak bulamıyorum

topraksızım

arsasız bir ev oturuyorum

(yapılaş)

rüyam
rüyamı gündüz görüyorum
bir tünelde uykusuzum
evim dönüşüyor

şehri terk ediyorum

rüya
kimseyi tanımıyorum
kimsiniz?
kimlikli kimsinizliğim
kimim?

kim o?

Ev


içindekiler    üst    geri    ileri        
 



  7