ŞİİR

Berivan Kaya   







Konuşmalar - III

Gövdeden İnsancıklara...


Ekim Daralması

Soğuklar bastı Birbirimize sokulma vakti Düşleyelim bunu
Taze alıç da dizdim boynuma Tatlanmayı arzuladım
Yok ama avlumuz ısınmıyor Yoldaşlığımsın hey ayaklar Külden beri
Varışta oğullaşan tortu Kapıda cereyan İzledim bunu
Kış için yalnızca turşu kuracak insancıklarım
Çekilin! çekilin güneşin ömründen Bulaşıyorsunuz!
Düşündüm bunu Uğraşınızı kendi sirke sineğinizle
Öldürüp mayayı Geceyi bastığınıza göre
Hissettim mahzende tutulanı Gümüş, gergin iplere asılı
Dansımıza hiç yer bırakmamış yaralarınız Boydan devrilesi
Sızdırmaz çift camın ardında Bööyle pörsümüş Uzvunuz şimdi
Ölürseniz Otomata basın…

Zaten ben bu çığlıkları Yeni doğan ünitesinden aktarıyorum
Dağıtılmış-Üstelik mezar taşları gibi gururla dağılmış
Tırtıl kuramcısı insancıklarım!
Sizi de sevmiyorum Çekilin çekilin yapraklardan Yoruyorsunuz
Anlatmalıyım Yeni emekleyen çocuklara:
‘New York’ta da güneş Paramız kadardır
Büyürseniz Ormanlara sokulun
Direnişçileri olur evlerin, Dünyanın bazı yerlerinde.

Ekim 2020


içindekiler    üst    geri    ileri   




  3