ŞİİRİN _gün YÜZÜ

AYKIRI DAVRANMAK

Var olan evcil domuzlarınıza boyun eğin siz. Var olmayan tanrılarımın
yolundan gideceğim ben.

İnsan kalacağız biz bağışlanmazlık pahasına.
 
[ Çeviren : Tahsin Saraç ]

 ͠    ͠    ͠    ͠

YAŞATMAK

Birkaç kişiydiler ancak
Yaşarlardı karanlıkta
Düşleyerek okşayan günü

Birkaç kişiydiler ancak ormanı seven
İnanırlardı yanan oduna
Ta uzaktan çiçek açan kokularına bayılırlardı
Örterdi onları çıplaklığı isteklerinin

Birleştirirlerdi yüreklerinde ölçülü soluğunu
Doğal yaşayışın o hiçten tutkusuyla
Yazları gitgide büyüyen

Birleştirirlerdi yüreklerinde gelen çağın
Bir başka çağa merhaba diyen çağın umudunu
Çölden daha dayanıklı aşklara

Azıcık kısacık bir uyku
Götürürdü onları gelecek güne
Dayanırlardı bilerek sürdüğünü yaşamın

Ve onların istekleri aydınlığı doğurdu

Birkaç kişiydiler ama
Birden kalabalık oldular

Her çağdaki gibi
 
[ Çevirenler : A. Kadir - Asım Bezirci ]

 ͠    ͠    ͠    ͠

PAUL ELUARD’IN ANISINA

Ölenin mezarına koy,
yaşamak için söylediği sözcükleri.
Yerleştir başını onların arasına,
bırak hissetsin
özlemin
kıskaç gibi dilini.

Ölenin gözkapaklarına koy,
ona sen diyenden esirgediği
ve tıpkı onunki gibi çıplak bir el,
ona sen diyeni
geleceğin ağaçlarına aşıladığında,
yüreğindeki kanla görmezlikten geldiği
sözcüğü.

Koy bu sözcüğü gözkapaklarına :
Belki de
henüz maviliğini yitirmemiş gözlerine,
bir başka, daha yabancı mavilik girer de,
ona sen demiş olan,
bir rüyaya dalar onunla, biz diye.

[ Çeviren : Ahmet Cemal ]


___________________________________________________________

  1