İnsanın halk(a)larıydı sokaklar
İç içe açılan
Sesler yüzler ve aynalar pazarında
Çember çeviren bir çocuğun sınırsızlığı kadar
Acemi gülüşlerin sığınağıydı acılar
Yakalanmayan zamanın kumpasında
Pazarlıksız erteleyişlerin ortasında
Kendinden azalarak veriyordu gün
Sanrıları gece hesaplaşmalarında
Yokuş yola boş bir kadrajda ödeniyordu diyet
