kendi sesinde dağılıp
arkadaşları topladı yüzünü
bir akşamüstü ve cephede
iki üç beş / belki canhıraş
kendinin var olma telaşıydı
- durduğu yerde
üst üste bir gök çatlaması
and içmenin verdiği utanç
kimin için ve şeysizler adına
ilerliyor kan kusan gece
ve
mahcup
taşradan geliyordu
(miğferi çalınmış asker)
uzayıp giden bir masal
gölgelere açtı yalnızlığını
ikiz gibi öldüydü kendisi
