ŞİİR

Pelin Yeniocak   







KİMLİKSİZ


Şu Köşeyi dönünce bırakacağız gölgemizi de geride.
Karışacağımız sessizlikle tanış olacağımız o anı düşün
Ve tut nefesini.
Kazanacağımız sıfatın serinliğiyle
Uzat ellerini
Göğe.
Ve söyle; diyetimi ödedim.
Ben kimliksiz.

***

Başımı duvarın üstünden uzatıp geceyi soluyorum.
Yarım elma kokusunda tanımlanmış hüzünle
Fısıldanan ninni anonimliği duyuyorum.
Parmaklarım üzerinde doğruldum,
Yersizliğimle burulduğum noktada.
Gözlerimi yumup,
Söyledim; ben kimliksiz.


dizin    üst    geri    ileri  



 21 

 SÜJE  /  Pelin Yeniocak  /  yirmi beş eylül iki bin on sekiz   / 30