ŞİİR

Ayşen Deniz N.   







çığ konukluğu


dağlar da sırtında bir dağ taşır
itiraz belki aman
yük taş
yara suret
boynundaki mezara tutsak
hırçın yani cinnet
yokuşuna ayna ayna lağımlanmanın
en güzel fotoğraf sayıldığı
lal dil. bir lütuf yılgın jilet
yaşamaya zorlanır uçurum

çığ konukluğudur şimdi üşüten
kalbimi. sandalında bir damla kanın
kıyılar taşınır
sardunyasız bahçeyi merhamet kılan
intiharına ramak eylül
ibrani inci beyaz duvar
beyaz şeylerden ürkmüşümdür hep
mim sürgünlerde beyaz büyütüldü
bakışlarını adres bildiğim
tavanarasının merdivenaltının
ziftiyle dolduruldu ağzım.
mahrem
söylenmez
yasak bir suyu ısırdım
kanatlarıyla çelişirken böcek
kül ısrarı
kıpırtısız gece
irin uyumu bol makyajlı metrolar
ölü bir gar mezar olmaya.

yok oluşun yok olduğunda
sıkıldım. tenimde bir jileti kekeledim
gülüş insanı her vakit vuran çandı acıklı
yol sirendi
su yara
hatmi şahdamarımda sardunya
ölümü bana ayıran karaydı
hamamböceğiydim sırtımdaki ayakizinize bakılırsa
kıyıya vuramayan cesedimi havlardı boynunuz
dönmeyen kilitlere huysuzlanırdınız.

kayıp
anahtarları o dağ
kilit
göğsümüzde giz
ey dağ
döküyoruz eteklerindeki taş
d
      üşüyoruz
çığ !

 

 dizin    üst    geri    ileri  

 



 17 

 SÜJE  /  Ayşen Deniz N.  /  yirmi yedi eylül iki bin on yedi   / 24