lise çağında yaşanan, yaşamı çoktan tüketmiş bir aşkın gündökümünü yazacağım ben de. bir bedenin bütün eflatun ihtiyaçları içine sıkışmış güzel ruhun, o kontrol edilemez yanardağın, şefkatli lavın, sıla’nın gündökümü’nü.

matrix

 

seninle ilk kez öpüştüğümüz barın kapısını çaldım dün

orada unutmuşum yüreğimi açan olmadı

dörtnala bir atlı dövdü ciğerlerimi

ben de gittim, şarap aldım, içtim yarısını

ancak dayanabildi yüreğim olmadan beynim

yarısını dans ettiğimiz merdivenine döktüm barın

bütün tabelaları parçaladım sonra

beni en çok “18 yaşından küçüklerin girmesi yasaktır”

yazan tabela zorladı diyemedim yaşı yoktur yüreklerin

 

dün ilk kez öpüştüğümüz barın kapısına işedim

pipimi orda bırakmışım etrafa saçıldı sidik

ganimet toplamaya giden bir ordu dövdü ciğerlerimi

ben de anahtar deliğinden içeri baktım

yan yana koymuşlar yüreğimle erkekliğimi

bağırdım, çağırdım, tekmeledim kapıyı

diyemedim tuvalet deliğine atıp sifonu çekseydiniz de

yan yana koymasaydınız yüreğimle

açan olmadı, açsaydı inan yüzüne osururdum o barmenin

 

kapısını okşadım dün, ilk kez öpüştüğümüz barın

seni orda unuttuğumu sanmıştım eprik bir eldi açan

teselli etti beni, saçlarımı taradı, tenimde gezindi uzun uzun

cam parçaları çıkardı ağzımdan, dilimden gül dikenleri

çok su biriktim bir uçuruma eğrilen hayat çizgisinde

konuşamaz eller çirkin değilsin diyemedi

yerine taktı kayıp parçalarımı, kayboldu sonra

giderken kağıda sarılı kocaman bir yürek ve bir kalem bıraktı bana

unutma, sert kabuklu yemişlerin içi yenir sadece

ve buralarda yüreğini bırakma bir daha, birayla yıkarlar yoksa

 

bütün dünya dövdü ciğerlerimi de

bir damla gözyaşı birikmedi yüzümdeki leğende

evin yolu boyunca bir şarkı dillendirdim sizin tatil sandığınız

otobüslerde hüzün satarak geçen upuzun bir yazdan kalma:

 

GİDERSEN, LAVABOYU TIKAYAN SAÇLARINI BIRAKMA

TOKANI DA GÖTÜR YANINDA, GÖĞÜS KILLARIMA İLİŞTİRİM YOKSA

HEP SARHOŞ KAL, KALACAKSAN DA !..

 

haziran-ağustos ’03

İNTİHAR BİLETİME KAÇ PARA VERDİN?

 

önsöz

arkeolojik kazılarımı bölen harflerin

ruhsuz bir geceyi boynuma doladı

dolandım vitrinlerine çiçekçi dükkanlarının

 

toprağımda devedikeni imrendi çok

çoğul yorumlanmasına böyle bir abidenin

ve kızgın kızgın kumlarıma vurup kendini

prematüre bir çiçek açtı !

 

 

ı.

otobüs camlarından, gümüş kordonlarla mı asarlar

bu ışıkları havaya, titreyen düşlerini rahatça

soyunamasın diye biri ve şoförler bildiklerinden mi

yavaş giderler, “saadet ilerde” yazan tabelaların

tüylü yalanlar olduğunu.

 

hayatını mesailere adamış bir muhasebeci

ne yapar öğrenirse sarışın bir vidanjör şoförüyle kaçtığını kızının,

düş giyinsin diye mi biri sarı kaplarlar otobüs koltuklarını

ve bildiklerinden mi asfaltını dökmez, gediklerini

tıkamazlar saadete uzanan yolların, kaza yapılacağını.

 

- yok, imkanı yok senin bir kuyruklu yıldız gibi

tabureden tabureye aktığın yere götürmeyecek bu otobüs beni. -

 

 

ıı.

kazımışsın sarısını senden çalan parşömene

imlasız imzasız bir yazıyla

                                           bedeviliğini

 

giriş-çıkış serbestken sana bütün kapılardan, söyle

intihar biletime kaç para verdin ve bir domuz sürüsü

gibi geçerken çatlamış imanından bir yankinin

çalkantın kaç saniye sürdü, titremedi mi hiç ellerin?

 

 

ııı.

yılan kılıklı gecenin

depoları benzin dolu

arabeskçileri geçiyor bir bir içimden

öyle bir roman havası ki orda sararttığınız

göbek atıyor yıldızım inadına

 

oyna be Koko, oyna be yavrum

dök kurtların elmasını hayata.

 

pul pul siyah dokusuna,

el sürsen dökülecek hassas kaplamasına,

engelleyemediği sularına gülme sen bu kitapsız anarşistin,

alkış tut benim yerime

bir kere de benim için

üzerlerine ahlaksız teklifler düşülmüş

milyon yirmilikler gibi

harcan !

 

- yok, imkanı yok çekemeyecek içine sarışın bir kuyrukluyıldızı bu otobüs. -

 

 

ıv.

...sarışın bir totemin elinden

çıktığın yasak gezi, duvarlara sürtünen

dirseğin, yolarken ellerini

kanattığın beyaz gül, tüp gaz kuyruğuna dizilen

kuma delikanlılar, dikenlerinle sarıldığın

penis heykelleri, iğrendiğin

çıtalarla çizilmiş ince su yolları...

 

- Bildiklerinden mi muavinlerin “saadet bir iki” bağırışlarının

yalan olduğunu, binmezler sarışın kuyruklu yıldızlar otobüslere. -

 

sonsöz niyetine/affet

 

affet,

kıçlarına kırç değen adamlar söndürüyorlar ışıkları

ve düş urbalarımı çıkarıyorlar üstümden

 

affet,

kuralsız oynamayı bilmiyorum satrancı

benim hamlelerimi de sen yap

 

affet,

yarı yolda iniyorum senin hiç binmediğin

otobüsten, kovuluyorum ya da

 

affet ama,

bana verdiğin beyaz gülle sevişeceğim birazdan

yaralarıma rakı dökeceğim sonra ve söz sana

yarından hiç ağlamayan bir bulut getireceğim !

 

 

Not:

ey sarışın totem! ranzalara pentagramlar kazı

ve hiç çıkarma ağzından o metal parçasını.

 

10 haziran ’03

 

 

 

 

tek bir marihuana yaprağı

 

senin için aldım dün yolundan sevginin

tek bir marihuana yaprağı

ince ince kıydım aşkımızı sonra saçlarınla kardım

sardım en güzel şiirimi yazdığım kağıda

eski yaşantıları eşeledim biraz

bir örümcek yuva yapmış

dudaklarımızın birbirine değmesine ilk kez

senin bir zümreyi kendine hayran bırakan

zühre duruşunu buldum sonunda baktım uzun uzun

iki melezi yurdundan ettim

çok güzel bir zıvana oldu gözlerin

altı yerinden yaktım seni

ellerin tütedi en fazla

derin derin içtim ardından gözlerinle içtim

ruhuma kazıdığın "G" yaralarıyla

bir afrodit heykeli endamınla

kalbi burkulmuş ve kırılmış galiba

parçaları da etrafa saçılmış bir ilkçağ insanın

bir damla suya hasret dudaklarıyla

ayak tabanlarının bütün duyarlığıyla

ellerini kaplayan ipek çarşafla

içtim seni dün !

 

kasları gerildi bir güvercin kanadının

sevdim seni ve seviştim seninle

bir salyangozun kabuğundan nefret ettiği kadar

bir delikanlının evden kaçma isteği kadar

bir seri katilin cinayet işleme güdüsü kadar

acınla ki mor bir petunya artık ve sardunya teninle seviştim

hayıflandım sonra kızdım kendime

içimde bir ezgiye durdu buruk sesin

içimdeki bir ezgi bana

manolyanın dokununca solduğunu hatırlattı

ve uyuyabilmişim nihayet

yeni bir günün şafağında

buharlaşıverdi yanağımdaki deniz suyu

kulağıma taktığın manolya soldu !

 

senin için aldım dün yolundan sevginin

gümüş bir marihuana yaprağı

gümüldür'ün tuzuna bastım, yıkadım terimle

gözlerindeki parıltıları iliştirir bir de zincire

takarsın, boynunda gezdirirsin artık intiharımı !

 

21 temmuz ’03

 

 

 

 

bir rüya gördün geçen gün:

 

paslı bir neşterle kalbimin bir parçasını kesip

süslü bir kutuya tıkıştırmış ve sana vermişim

sen o kutuyu bir belediye bankında unutmuşsun

aynı banka hem de tam o kutunun üstüne

elinde bastonu bana benzeyen bir bunak oturmuş

şekiller çizmiş kuma gözlerine batırdığı çıtalarla

sonra ucu tükürdüğün siyanüre bulanmış bir mızrak

tam da sol göğsünün ortasına saplanmış !

 

 

tan’rılama

bil bunu sıla:

tanrı çok sigara içiyor

 

dikkat et: tanrı sarhoş

 

burnunu tıka:

tanrının ağzı kokuyor

 

paran var mı hiç

o görmeden koyuverelim cebine:

tanrı çok gururlu

 

gözlerini kapat şimdi de:

tanrı sen bakarken kaybolamıyor

 

ben söylemiyorum, dün görmüşler:

elinde bir torbayla tombala çektiriyormuş tanrı

 

gerçekleştirebileceği bir dilek tut:

tanrı seni çok seviyor

 

rengi uçmuş bir dudak fısıldadı kulağıma:

petunyaları öpüyormuş tanrı sen sanıp

 

gökten bir kart düştü, baktım da biliyorum:

tanrı bu güne kadar hep koz kupa oynamış batağı!..

 

3 ağustos ’03

 

 

 

 

 

çok sesli bir sûrenin ceza sahası

 

bir gül ölüsü gibi kokuyor aynadaki suretin,

anlamını hiçbir zaman bilemeyeceğimiz bir sûrenin

en kritik yerinde ofsayda düşüyorsun, ışıksız

bir bodrum katı esmerliğiyle dikiliyorsun işte

ilk tomurcuğunda siyah bir lalenin; gözlerinden

gözlerime gülümseyen göt yüzlü melek asla

öğrenemeyecek vücudumdaki kırbaç izlerinin sayısını,

o fetişist direktörün en görkemli fantezisinde

başrol oynamayacak bedenim; elbet bir tohumsun daha,

biran önce büyü, ellerin kadar büyü, ki bozulmasın sulardan gökyüzüne

gösterdiğin çetin bir o kadar da büyülü yüzün; bir yıldızın

başka bir yıldıza seni seviyorum demesi kadar aşk bu,

bir yıldızın bir yıldıza yaklaşabilmek için kendini feda etmesi

kadar aşk, bir binanın başka bir binayla ancak köklerinde kurtulunca

sevişebilmesi kadar aşk bu; zıvanasız içmişim seni de ağzıma dolmuşsun,

bir dolu küfür, bir kap dolusu sülfür ve bir şişe katıksız siyanür gibi

akmışsın içime; yavaş çekime alalım bu sahneyi, dekor iyi,

ışıkçı da yönetmen asistanıyla işini bitirince gelecek arka odadan,

dedim sana, dedim sana sıla: ışıkçıları kadın seçmeyelim böyle bir aşka,

hem çok kibirli, hem çok acemi, hem de çok vurdumduymaz oluyorlar

bir aşk filminin çekimi sırasında, “the end” yazısına ağlıyorlar çoğu ya,

oldu bi’ kere; dolabımda bir erkek saklıyorum, dolabıma koyamadım seni daha,

dolabımda seni o erkekle yan yana ama hiç konuşmadan görmek istiyorum,

sonra gidip esrarlı bir partide dansçılık yapacağım, ellerim kesik, kollarım kan içinde,

ayaklarımı kıpırdatamadan, seyirciler bana gülecek, seyircilerin dişleri bana

yarraksız etrafta tıngırdayan taşşaklar gibi abes gelecek !

 

bir gül kurusu kıvamında duruyorsun avuçlarımın arasında

üflesem ya da okşasam hafifçe bütün yaprakların dökülüverecek, biliyorum

yakında kulaklarımızı delip geçecek bitiş düdüğünün intihar sesi ve biz

hiç bilemeyeceğimiz o sûrenin, o tanımsız muammanın yer kapladığı,

yara aldığı, gizini yedi ceddimizin çözemediği kara kaplı kitabı

kıçımızın altına bile koymamak üzere kütüphanemizden tuvaletimize taşıyacağız!

 

18 ağustos ’03

 

 

 

* * *

HayıR! Bu sadece bir olmak

hiç varolmamış bir bedende;

bir intihar olmalı ve

dikenli teller arasında bir ceset

uçurumlar mide bulandırmalı..!

 

bir beden yaratmadan

peri adımlarla yürümek

diyorum lâl bir sahrada;

kesilen bileklerimizden

vesikalı dünyaya damlayan

asabi kan, birlikte bir varoluş sadece:

AŞK!

 

sıla - sharco / 20 ağustos ’03

 

*sıla’nın “varolan” sözcüklerinden derlediği umut yanıltmacası! günübirlik ya da birlikte yaşanan “birliktelik” süreçlerinin sorusuz, en harikulade birleşimi! “bir”ine ve sonra “öt”ekine, ek gibi köküne bağladığı bütün bedenler için ortak dileğidir belki; kendi öz(süz)gürlüğünü veresiye edinip ağlayarak tüketirken!

 

 

 

sır adan bir beceriksiz cadı yuvası bayan nötr

 

s.

yamalı bi’ zenci pantolon gibi çöktü üstümüze gece;

hâlâ kanlı deliklerden fışkıran kıl yumakları

parmaklıklarını törpülüyor tutukluluğun, kör!

 

o siyah pigmentlerin arasında bir yerlerde

bakire venüs, su yatağına uzanmış

üzerinde delik deşik bir gecelik

dibe vuran yüksek topuklu ayakkabısına

bir göl yaratıyordur yenibaştan balıksız, kesin!

 

 

ı.

keserseniz bir parça siyah da bize bırakın kuşbaşı, kalça kısmından olsun!

 

kaçık bir profesörün gazeteye zaman malikanesini kurdum diye demeç

vermesi gibi bi’ şey olsun; ağzı ince uzun hollere açılan bir sevgilinin

duman tüten ve sisli bir geleceği reddetmesi gibi dursun pazar sepetinde;

kurban ederseniz geceyi aşka, bi’ parça siyah da bize bırakın kuşbaşı

kanasın olduğu yerde, zamanı geldiğinde koksun!

 

 

l.

biliyorum, insan bırakamaz gölgesini cami avlusuna

bir ortaçağ kilisesine bağışlayamaz ruhunu asla, ama

ellerini ya da kollarını kesip bir çukura gömebilir

pekâlâ, bir parçasını kurban edebilir akışkan zamanlarında aklının

aşk uğruna!

 

 

a.

durmadan sağ gözü seğiren bir kamyon şoförü

yamalı pantolonlar taşıyor şehirlerarası gök yüzlerinde;

ikamet ettiğimiz yaralı hasır iskemle kaldıramaz bu açık büfe acıyı

göreceksin: sabaha bütün uzuvlarımız aynı çukurda

bedenlerimiz başka bedenlerde açacağız yaşsız gözlerimizi;

hem bir direğe çarpmış olacak kamyonu çoktan, bizi taşımaktan sıkılmış şoför de!

 

aşksız hayata eğri doğrular gibi uzanan kolların, kesiştiği iri bedende

budanmadan, dilediği gibi çiçeklenmeye devam eder umarım!

 

7 eylül ’03

 

 

 

 

gırnata: g/s = ş/s V a/p = i/i

 

ı: yazın yakasında isli bir yangın çiçeğiydi yüzün

 

yüzü hüzün egzaması bir yazdı!

 

gözlerin ergenliğin kıskacında bir arzuydu gençliğime

upuzun uzanmıştı aramıza kokarca koridorlar!

aramız: korkunun kolonileştiği ilk bakış

                                                         şehvetin tavan yaptığı ilk sözcük!

konfeti yerine yakılmış konaklardan isli

dul kadın külotları yağıyordu başımıza:

şemsiyesizdik ve yalnızdık üstelik!

ruhunu aradı ellerin; ruhunu ararken ellerin,

ellerimi buldu; bir yanardağın ağzına dikti bizi doğa,

lavla tanıştı umutla beklediğimiz gürbüz güz!

 

bir yangının artakalanıydı yüzün;

senden sonra ben, bütün yangınlarda yüzsüz kaldım!

 

ıı: ölü bir bahar yelesiydi bedenin

 

bedeni ceninlerin cirit attığı bir bahardı!

 

lise tuvaletlerinde hızlı hızlı tüketilen ucuz adrenalin

gibi disiplinsiz okuyacaktım tenini tersten, siyanür sürecektim

kıl köklerine; parmakların dudaklarıma en harikulade üst geçit,

göbeğin şehrin en izbe sokağıydı genetiğimde!

yabansılığımızla bütün dokunuşlarımızda

biz, şaşalı bir havai fişek infilakı ve

gizli bir alkalik hazineydik; doğaya!

 

uç eyaletlerini pirelerin istila ettiği hastalıklı bir imparatorluktu disiplin

ve sen, baban kraldan çok uzakta, durmadan kaşınan

her zaman huysuzlaşan düş sarası bir kediydin!

 

zehirli oklarla bütün sokakları dolaştılar coşku içinde

sarhoş s’üvariler; tespihten tane tane aşırılmış küçük hırslarla,

dev bir evren fethi planları kuran sabır abidesi imparatorluğun

tek şehzadesini, pire ayıklarken saçından,

bir çöp tenekesinde bıçaklanmış buldular!

 

bedenin şehir lağımından gökyüzüne dökülen ölü bir bahar yelesi

gibi kalakaldı gözlerimde; senden sonra ben, gözlerimi ölümüne antifriz,

bütün bedenlere izinsiz sızacak nitrik ceninler olarak sakladım!

 

eylül ’03

 

 

 

g i t !..

 

bana bırak; ben dikerim yırtıklarını mor hikmetin

yüzümde iki yol aç sadece, derin ve kulaklarına papatyalar tak

git! sakın, gözlerindeki anlam arama telaşı,

boynundaki üfürükçülerden ödünç kendini bulma çabası

düşmesin her adımda arkana aldığın vebalı kaldırım taşlarına,

yürü usul usul ay istikametine, astım krizlerinde kıvranırken,

gecenin tiril tiril üstüne kükrediği aymaz yakamozlar boyunca

 

unutma: markî maziye muazzam bir fetiş bıraktım

ve seni galaksinin sonuna kadar taşıyabilecek katıksız yakıt:

bak, sarkıyor pilelerinden! kaplaması eprik, kıl zamana köprü kuran

hayata özverili ve kibirde pintiliğin yüz karası yüzük parmaklarım

 

bana bırak; ben veririm ederi neyse çatlak kristallerin parçaladığı iki dilin;

ve gerilirim iplerine gerekirse tanrısız, kitapsız, peygambersiz

piç duran cehennemlik dinimizin; ama birkaç gram hidroklorik asit damlat ellerime,

gözlerine iyi bak. git! düşünde ilişmezsen havaya kelebek motifleri çizen çocuklara,

çarçabuk biter yol..! dudaklarında biriktirdiğin her abaza yıldızla

daha ivedi daha bitirim ve daha soğuk... çarçabuk biter yol..!

 

bana bırak; otobanlar, üst-alt geçitler, metro istasyonları, otobüs durakları

kurar kasıklarıma, acayip bel altı belki aşırı belalı sohbetlere dururum

bu dumur şehrin damardan anlayan, dokunulmaz delikanlılarıyla;

genzimden tükürür anasonlu tespih tanelerini, bıçaklanırım, dayak yerim biraz;

git sen! hiç kuşku duyma, elbet emzirir, bir medeniyet daha yükseltirim

bıraktığın bataklıktan daima alacakaranlıklarda;

sakın düşünme, saçların erguvanî yürüsün sakin sakin,

düşünme ki üşümeyesin ve yol çabucak bitiversin!

 

beni bırak; endişen olmasın hiç, kimseye söz etmem fıçılarca şarap içip

kamera arkalarına aktığımız kült filmlerden;

en çok birkaç yaşantı atarım meydanda şahlanan atın nalları altına;

en çok sol koluma iki iç deniz oturtur, sılayı her gece öldürülen

kızıl sularında uyuturum hiddetin; emin ol, hepsini unuturum sonra da!

 

19 eylül ’03

 

 

 

matematik

 

ı.

garez mutabakatlar,

zencefil eler coşkuyla ordularda;

ve konsantre raks edimler,

pilakî lüferler aşırırlar ıstıraplı maziden;

kırılgan rakkas edimlerin

planöründen lazımlıklar atar

ıhlamur medeniyetime.

 

ıı.

asrın rızası zaruri ulusundur: renk körü

ve libido endamın marazî namelere

illegal istihbarattır; içkin fiil toplamında, lale

 

ııı.

galibiyet ikonaları içenler

ürker zarafetten; ki,

özverisiz esanslar vurgunudur esrik sevgi

 

 

*

 

dipnot:

 

sevinçli çocuk çığlıklarıyla büyüttüğün asit damlası,

kazımadı mı şu sorunun cevabını deydiği mezar taşına:

kaç yüz yıl saklar ki matematik bir aşkı koltukaltında!

 

mermerin hezeyana kapılmış bağırışı:

artık sevginin yasal halidir bize dokunmak

ve her dokunuşta damla damla akmak kainata!

 

29 eylül ’03

( Geldim; / kusmuklarıyla uğraşıp, / güzel yüzlü yaşamın.

Söyle nerede lavabo / n’olursun bana bir bardak su ver. )

Öngörümün çok ötelerine uzanan böyle bir gün için hazırlıksız çıkmıştım evden. Yüzümde hafif bir tebessümle güneşi uğurlarken esrik bir günün yıkıntılarını, kuşatılmış bir kaleyi bıraktım ardımda. Ve yalvarıyordum nedenini bilmeden sarı bir minibüsün koltuğunda, içimde yine bir mersiye yeşermesin diye.

(Tutuşturdum; / geçtiğim tozlu yollardan yolduğum çiçekleri,

Esriklikten yeni uyanmış / ağzı kusmuklu yaşamın eline. )

Kızıllığına boyuyorum bu yazıyı kırmızı bir günün akşamının. Tuşlara uzanan parmaklarım bana ihanet ediyor her basışımda; yazmamalıyım belki. Düştüğü toprakta kalmalı bu tohum, eşelenmeden.

( Kopardım; yılda bir açan kaktüsün çiçeğini.

Elimde solgun bir çiçek ve derimin altında dikenler. )

Yalıtılmış bir odada yazmalıyım ben; ama, nasıl kurtulabilirim her şeye burnunu sokan beynimden? Şimdi de, durmadan yineliyor böylesi bir yıkıma koşarak gittiğimi.

Yıkım?

Birkaç kerpiç evin devrilmesine yıkım denebilir mi? Ne kadar yıkımdır üstünkörü üretilmiş düşüncelerimin iç koridorlarımda yankılanan patlama sesleri? Bilmiyorum!

Yıkıldığımı hissediyorum.

( Bir devedikeni hâlâ ismim / kırmızısı solmuş dudaklarında.

Bilmelisin; / benim şarkımı mırıldanacaksın bir esriklik sabahı. )

Kimindi söylediğim şarkı, tuttuğum el kimin? Kimin saçlarını okşuyordum? İçimden bir ses diğer bütün sesleri azarlıyor: “ Bilmesen daha iyi! ”

Geçen bunca saatten sonra ancak cesaret edebiliyorum gözlerimi yummaya: Kocaman bir ekrandayız. Kıçları iyice aşınmış yamalı pantolonlarımızı giymişiz, dilimizde daha önce duymadığım bir türkü, hızla yuvarlanıyoruz bir tepeden.

Bu türkü kimin; kim bu ekrandakiler, biz miyiz gerçekten? O ses yine: “ Bilmesen daha iyi! ”

( Kusmukları bulaşıyor güzel yüzlü yaşamın / kopardığım kaktüs çiçeğine

Anlıyorum; / güzel yüzlü yaşam / aslında bir cadı. )

Yaprak dökümü! En delişmen çağında yaşamımın, yaprak dökümü. İçimde, güzleri yapraklarını kızıla boyayan amerikan sarmaşığı ve yanımda genzimi yakan kokusu taptaze bir yaşamın. Enerji doldum, güneş içtim. Yandı, döküldü bütün yaprakları içimdeki sarmaşığın.

- Oksijensiz kaldığım saat üç buçuk sularında bir gecenin, o uzaktan buralara kadar uzattığı oksijen tüpü ve öncesinde sunî teneffüsüyle beni tekrar hayata döndüren Sıla’ ya, teşekkürle -

“ - ‘ sek içilmişse rakılar gece olmadan daha

gözyaşı yoksa ve umutsa terleyen

periler randevularına geç kalır

 

hiç gelmezler ya da ! ’

 

parlatıcılı bir iyi geceler öpücüğü sana.

 

- sana da sıla’dan has bi’ öpücük en ıslağı -fakat- yapışmayanından.

 

- ah be sıla! yapışsın, yapışsın o öpücük yanağıma

geçerken diken tarlalarından kanamasın hiç

ve ben de diyebileyim

‘eyyyt be delikanlılar, benim de bir öpücüğüm var!’

 

- ben bir fidan misali gönderecek olursam öpücüğümü kumsala

emanet edebileceğim hiçbir şey kalmayacak rüzgara

 

- ah be sıla, ah be bi’ tanem! kumsala dik o öpücüğü

bir düşün ya tutarsa

tutarsa başı değmez mi bulutlara

ve bil ki

öz çocuklarıdır kumsal ve ağaç, rüzgarın !

 

- sharcho’m bilir misin

istiyorum bu muhabbetin aksın gelecek sabaha

 

- değil ki benim sürahi, ayarlayayım belireceği zamanı

bardakları dolduran bir garsonum ben sadece, derim ki

bilmem gelir mi, iyi uykular sana ben güneşi bekleyeceğim

 

- eh be sharcho’m anlamadın yine sen! bu sabahı kast etmiştim

 

- eh deli kız sana eh be! hiç denir mi zaten olan sabaha önümüzdeki

 

- ah be salak herif! Uyunur mu hiç, paylaşılırken bu sevinç,

sabaha öten kuşlarla

 

- ah be ah! sabaha öten kuşlar ağıt yakar gece bitimlerine

bilmez misin, tüp gaz kuyruğuna giren delikanlılar

gündüzleri rahat vermez onlara

 

dikkat et bak, yiyeceğim elma şekerini.

 

- sen tutuşturdun elime o elma şekerini! ben tanıdık,

toprak yolda yürürken sersem şebelek...

 

- eline tutuşturmadım o elma şekerini ben senin,

yakana iliştirdim ki gururla taşıyasın,

çöplükten çalınmış olsa da!

 

ve yine bil ki, renkli olmalısın bir kelebek konarsa yakana. ”

 

 

Bunları dedikten sonra birbirine cadıyla dilenci, iki uzakta da sabaha öten kuşlar öyle bir ninniye durmuşlar ki, ne kavuşmak kalmış, ne başka bi’ şey. İkisi de karşı kıyılarında nehrin mışıl mışıl uyumuşlar. Sabaha kalktıklarında bir de ne görsünler?

 

- Ne görmüşler dede?

 

- Ee, hadi sen de yat uyu artık, bak başladı bile sabaha öten kuşlar ninniye. O da rivayet olur yarın geceye, nihayetinde.

 

sıla - sharco / 16 haziran ’03

 

 

geleceğim diyorsun; gelme! nargile içtiğimiz kafeteryanın arnavut kaldırımına yapışan gözlerimi topla önce. önce saadetin siparişi bir tutam sadakat at çantana, sıkıca kapa ağzını, dikkat et, kaçmasın!

inatla geleceğim diyorsun, dayanamadığımı gözlerimin rengi kadar iyi biliyorsun; ama, gelme! bir parça uğursuzluk ödünç al kargalardan, kitapçıdan sana hep sözünü ettiğim kitabı çal mesela. bir kıvanç kızartması yap ve mahallenin çocuklarına dağıt. kimliğini kimsesizlikle yıka, bir de kocaman bir silgi edin bir yerlerden. ilk olarak uyan, kır ellerini kollarını bağlayan mutluluk zincirini, birkaç gram yaşam iksiri iç, öksür. balıklama arseniğe dal, vazgeç kavuşturmalar peşinde koşuşturmaktan; ne bileyim ellerini falan parselle. sen düşün biraz da, deniz üzre yaşamasız bir adaya düşsen neler alırdın yanına, onları listele!

sabırsızlığa sabretmenin tanrısal denklemini kurarken ben, aşkın eşiti çift raylı barok bir tren istasyonunda; uyuyorsun, bir ihtimal rüyanda beni öpüyorsun. herhalde birazdan tütsüler alevlenecek ve öpüştüğümüz gecekondu, bir budist tapınağına dönüşüverecek. elele ölmüşüz. bedenin ruha yoğun geldiği o cıva zaman diliminde uyanıyorsun. üzülüyorsun biraz da bu kez ruhlarımız arasındaki ince iplikleri göremedin diye. tanrı’nın dua ettiğini düşünüyorsun, daha doğrusu tanrı’nın kime dua edeceğini düşünüyor ve tanrı için gümüş bir yağmur damlası bırakıyorsun yokluğuma. aradan zaman geçmeye görsün, simli bir buhran sarmalıyor kaçışımı köşe bucak. tamamlanamıyor bir türlü denklem; birkaç metre ilerde raylar karışıyor. makasçı ya her şeyin ince ayrıntılarını ayarlayan o gizemli kulübenin bir köşesine hiç utanmadan işiyordur, ya bir erotik derginin sayfaları arasına karışmış çüküyle oynuyordur ya da sarhoş oluvermiştir çoktan.

ısrarla, bu simli buhrana beni de katmak istediğini söylüyorsun. hayır, şukufe! ben bütün matematik hesaplarında seni baştan asla ulaşılamayacak x elamanı yaptım bile. ama ardına saklandığın cimri fidanın taze tenine ihanet kazınmış işte: ne kadar büzülürsen büzül, hep bir parçan dışarıda kalıyor! suluyorum fidanı, her gün onunla konuşuyorum, masallar anlatıyorum ona, çarçabuk büyüsün istiyorum. saklasın seni; başını rüzgardan kurtarıp, bulutlara deydirince bir kavuk açılsın bedeninde, içine girebil. kabul, biraz da hormon kullanıyorum. tanrısal bir denklem kurmaya çalışırken kime zararı dokunur ki azıcık kimyanın, azıcık fiziğin, azıcık biyolojinin; hatta zoolojiyi de yardıma çağıracağım. gösterme kendini şukufe, inan bana, o kadar uğraş, o kadar kimsesiz rakam parçalara ayırır, transvestilerin tuttuğu caddelere bırakır vücudumu.

dur bir dakika, müziği kapatayım döneceğim! cebimde akasya yapraklarına sarılmış dev sıçan ölüleri getireceğim sana. biraz moda, bir avuç yaratıcılık, bir kepçe sevgi ve bir kazan soğuk imam sidiği getireceğim. bir de tarif yazacağım nefes alma güçlüğü çektiğin dar, sıkılgan kırıklarında günün, çukura kaçan göğüslerine. bak, bu iyi gelecek hem rüyalarına, hem gelme isteğine. istersen, peri yaşantıların gölgesinde sürgün vermiş yanık tenli bulutlar da getiririm: orkestralara zurnasıyla iş isteyeme gidenini ve ruhumu testerelerken tozlarımı intikam intikam üzerine serptiğin, yıpranmış, tef çalanını. hüzünlü ritimler tutarlar arkada bir elden. ister misin, çağırayım mı aklî badananın eşcinselliği sahnesinden ikisini. teybin yanına istifledim hepsini. dur bir dakika, müziği kapıp geleceğim!

ama böyle olmuyor ki şukufe! ben yokken, yemek borusundan gayet normal ilerleyen bir yudum rakıyı sağa çekmiş, ehliyet kontrolü yapmışsın. ben yokken, zavallı rakıyı falakaya yatırmışsın! sana saklan diyorum şu denklem bitene kadar, sen bir saniye bile sabırsızlığına kazık atamıyorsun! böyle giderse, elebaşısı olduğun gizli örgüt, senin haberin bile olmadan bütün rakamları ayaklanmaya teşvik edecek. çok kan dökülecek, kârlı bir devrimin sözde planlarıyla uğraşırken sen, nereden geldiğini hiç anlamadığın bir tokat patlak verecek üzerinde sevişilmiş çim yüzünde; dolanıverecek kardelen boynuna bir ıstırap zinciri. saklan şukufe, sakın kendini ele verme!

umuttun, unutturdun bana: sana getireceğim dediğim zerzevatları teybin yanından çalmışlar, kaçırmışlardır belki. insafsızlar, bir parça müzik bile bırakmamışlar bize, ki uzaktan tuzağa dans edelim ve kapaklanıverelim bilerek bizim için kurulmuş kapanın üstüne. sahi, sana sözünü ettiğim serserileri kaçırmış olabilirler! ne kadar fidye isterler sence? müstakil bir kalp, sigortalı iki fil gözü ve seni ilk gördüğüm gömütlükten birkaç metrekare arsa yeter mi? yetmez, ben de biliyorum! ve altılıdan kazandığım iki toy, pelüş sarışını da ekliyorum listeye. telefon çalıyor, intihar için gerilen tellerin fonlarını da çalıyorlar borsadan, bir saniye bakıp döneceğim. söz, sana da söylerim, kimdi hırlarını hasırla örten soysuzlar?!

yandık şukufe, cayır cayır! hani, gelme istemiyorum diyordum ya; artık, hepten gelme, temelli gelme, hiç gelme, artık gelmen imkansız şukufe! ardına saklandığın toy fidanı ve neredeyse sonuna geldiğim denklemi istiyorlar bizden; vermezsek senin pek sevdiğin o zerzevatları, o zavallı yaşam parçacıklarını, o görünmez ayrıntıları keseceklerini, parçalarını da teker teker bize yollayacaklarını söylüyorlar. biliyorum şukufe, katlanamazsın sen, onlar olmadan yapamazsın, onlarsız istesen de gelmesin bile! ne istiyorlarsa vereceğim; hatta, fazlasını vereceğim isteklerinin. hepsinin üstüne iki jilet izi, bir bardak kan, kirli tuvaleti olan bir bardan çalışmış bir bardak altlığı, pembe bir toka, baş ağrım yerine kolumu kesen bir hap, burnumu gıdıklayan çok sevimli bir kalem ve ceset istifi yılları sakladığım bir saç teli vereceğim onlara! çok sevinecekler; artık, gelsen de senin bende olmadığını bildiklerinden çok sevinecekler gerçekten.

git şukufe, gelme! gel desem de gelmeyeceksin nasılsa, git o yüzden; git ve bir daha geleceğim diye arama beni. çok birikirim yoksa çalınan ve çaldığım zamanlara. hoşçakal şukufe, mutlu ol, sarı saçlarını sapla ta kalplerine sana saplananlara inat; erit onları elâ gözlerinde, söyle seni hep yeşil kırlarda dolaştırsınlar; bir tek, bir tek ipek ellerini sakla, ellerine sakın kötülük etmesinler! kalkar gelirim, ellerini alır, geri dönerim ona göre. hoşçakal şukufe, söylediklerimi ciddiye al!

“ne zamandır sarışın deniz” Dizesini Bana Yazdıran Sevgili Sıla’m;

Seninle aramızdan geçen konuşmalardan, o ufak güvercin kalpli yaşantılardan bir güldeste oluşturmak nerden aklıma geldi ve neden bir güldeste? Evet, sarı bir güldeste. Onların sisteminden, kara kamu düzeninden ödünç aldığım bir (s)imge: Sarı gül. Zamansız gitmelerin, bazen güvelere bırakıvermen aklının hırkasını, hiç olmadık zamanlarda açman kalbine giden yolların geçiş çok pahalı gişelerini... Tam bir sarı gülsün sen, gül, kahkahalarla, abartarak gül bir çocuğun teninin bütün düşünebilen yanlarıyla oluşturduğu bu beş para etmez/etmeyecek metne. Beş para etmez, çünkü bir metini değerlendiren ona verilen önemdir, onu yaşamaya, hissetmeye çalışmaktır; yoksa sanat kuramlarına, estetik ölçütlerine sıkı sıkıya bağlanması hiçbir şey ifade etmez. Beni sevindirecek olan şey, kağıdıyla, mürekkebiyle bu metne verdiğin/vereceğin değer; ama, gül sen n’olursun ağlayana kadar gül, ki ben de ağlayabileyim, rahat !

Boş ver, ben yazayım istediğini düşün sonra, istediğini yap!

Neler yazacağım peki bu sarı gül yaprağına, neleri kapsayacak ve adresine postalanmış bu zarfı aralarken gözlerindeki yıldızcıklar sönmeden daha hangi yaşantılara döneceksin? Renksiz ve çiziksiz camıma senin elinle sürttüğüm kükürtlü kibriti alevlendiren sözleri yazacağım, nasıl sızladığını uyluk kemiğimin, ne kadar buğulandı, islendi cam... Ama hepsinden önce her şeyi bilen tavrınla hiç şaşırmadığın; ama, benim hala tüylerimi diken diken eden mektup seçiminin nedenlerini yazayım istersen, küfret bana !

Mektup; çünkü, bütün itinalı kirletme çalışmalarına karşın mektup hala saydam ve oradan baktığında görebiliyorsun karşındakinin içinde uçan ağızlarına kalpler iliştirmiş güvercinleri, aynı Türk filmlerindeki gibi işitebiliyorsun sesini o pencerenin ardından. Mektup: Ruhun renksiz camlı penceresi, panjursuz !

Artık başlayabilirim senin için özenle hazırladığım torbadan birer birer tümceler ve beni gerçekten etkileyen yaşantılar çıkarmaya. Hatırlıyor musun? Sana bir keresinde insan ilişkilerini gözlemlediğimden bahsetmiş “Arkadaşlık, evlilik, sevgililik... bir çoğu öylesine yüzeysel, kendi kalıplarına sıkışıp kalmış ki insan aslında hep yalnız, farkında değil ilişki diye onu diğerlerine bağlayan ince iplerin hafif bir gerilmede hemen kopacağının!” demiştim ve “bunların ötesinde, öyle bir beraberlik, ilişki kurulmalı ki...” diye eklemiştim. Kendi sözümü eşeleyince bir çok yeni düşünce filizlendi, ilişkiler tarlasına bahar geldi aklımın. Bütün bu sıradanlığa ve yüzeyselliğe inat öyle bir ilişki kurulmalı ki, artık sadece isimi olsun diye iki ya da daha fazla insanın kalıplara girdiği “tanışıklıkları” aşmalı, çok dışarıdan bakmalı onlara, sınırda yaşamalı. Ama bunun için içten olmak ve kartları açık tutmak şart yoksa hiçbir şey saklamayanın boynuna dolanıverir diğer insanlarla araya çekilen Yeşil Hat !

İnsanları izliyorum ve zevk alıyorum bunu yaparken. Mesleği, ten rengi, cinsiyeti vb. hiç fark etmiyor benim için. Gözlemliyorum onları, tutumlarını, davranışlarını, reflekslerini bazen, bazı sorulara verdikleri yanıtları ve düşünüyorum neden öyle cevapladıklarını. Seni de izledim, hem de çokça, bunun için sen fırsat verdin bana. Ve sonunda neye karar verdim önemsiyor musun ?(kırılmak yok ama): Daha çocuksun benim gibi. Dışarının gözüyle, sözüyle büyüttüğü saçları ipek kokulu, barbi bebeklerine sır saklamayı ve kumar masasında nasıl kart saklanacağını barbi bebeklerden* öğrenen bir çocuk !..

Yazıya sığındığımı söylemiştim, kağıtlarla seviştiğimi geceleri. Benim yerime onlar anlatsın her şeyi, onlar konuşun. Ama kırılmak yok, bilirsin, kağıtlar mahallenin dedikoducu kadınları gibidir, üzerlerine gerçeği bırakırsın; onlar değiştirir, abartır, bir kurmacaya çevirirler onlara açıklanan sırları elden çıktıkları o kısa sürede. Kağıtlar yalan söyler !

“Ben seni olduğun gibi seviyorum,” demiştim bir keresinde de. Çocuk ağız! Yalan. Ben seni her türlü seviyorum: bir çekingenlik, bir korku gizleniyor bu sözün örtüsünün altında. Çokça kullanılan bir tümce, tam da bir çaresizlik belirtisi. Nirvana’nın “Come As You Are”ını hatırla: Come as u are/as u were/as i want u to be. Bazı hallerini, alışkanlıklarını sevmesem ne olacak, değiştirecek misin benim için kendini? İnan, cevabım “evet” olsaydı kurmazdım o tümceyi.

Bana oldukça çok yazdırıyorsun, hayret verici bir durum. “Yazmak sığınmak benim için,” demiştim bir keresinde. Seninleyken sığınacak bir yer, tutunacak bir şeyler arıyorum demek ki, ne tuhaf. Oysa, ben yanındayken etrafımın dikenli tellerle çevrildiğini sanıyordum, demek ki, bir şekilde zehirliyorsun beni, yoruyorsun. Çelişkimi isimlendirebiliyorum artık ne olduğunu biliyorum, sana karşı çok derin bir çekim duyarken neden “gitme” dediğini çiçeklerimin bana; ama, tekrar söylemeyeceğim, binlerce kez söyledim ya da imâ ettim zaten.

Bitmiyor işte, bitmeyecek mektubun. Bir gün, iki gün, bir hafta, bir ay değil, süreyle ilgisi yok bitmeyecek, sen kartlarını açmadıkça, izin vermeyecek daha çok hırpalanmaya kağıt.

Şakir.

1- Oraya geldiğim gün, o bankta unuttuğun kutuda kalbimin bir parçası vardı.

2- Gül ve hiç düşünme yazdıklarımı, hepsi yüzünde bir gül açtırmak için ustaca tasarlanmış bir metindi.

3- Bir gün, bir kuş parmağına konarsa; benim için öp onu ve tüy diplerinde sakladığı sevgimi alma lütfen, bırak orda kalsın.

4- Az öncekiyle ilgili olarak: Gösterilemeyen her sevgi, bir kuşun tüy diplerine gömülür ve günü geldiğinde o kuş düşerken, aortundan bedenine yürür gökyüzünün!

5- Bana birkaç gram siyanür yollarsan ne güzel olur; ama, kabın içine tükür önce. Siyanür ve insanın sevdiği birinin “onlar”ca nefret edilen salgısı! Harika!

6- Aslında çok özel; ama, söyleyeyim: Siyanürü intihar için kullanmayacağım. Hâlâ cesaretim ve bir nedenim yok.

7- Hepsi bu kadar!

8- Aslında daha söyleyecek çok şey var.

9- Ama söyleyecek o kadar şey tek bir şeyin içinde eriyip gidiyor.

10- Bu kadar yazmışken o tek şeyi söyleyemem, bir sözcük yollamam gerekli aslında. Bunu yaparsam da senin için bir anlamı olmayacak.

11- Bazı şeyler insanı ve dili tersyüz eder, sivilceli bir çocuğun ayna karşısındaki durumu gibidir bazı hisler, kolay incinirler.

12- İnsan bir kez tersyüz olmaya görsün, serin bir rüzgâr yüzüne çarpınca hemen gözleri sulanıverir ve bazen dokunmaya korktuğu, onun için, bir anıtın yakınındayken de aynı şeyleri hisseder. Boğazındaki örümcek büstünü kırması zamanını alabilir, bekler.

13- Bitti!..

14- K.

15- Bitmemiş, çalışıyorum işte, sabah devam ediyorum mektubuna ve yolladıktan sonra da devam edeceğim. Bu gün de postaneden mektup değil kendimi yollayacağım sana.

16- Birileri balkonlarımıza kum dolduruyor, biz dışarı adım attığımız gibi kirlenelim diye; kanmayalım ama, izin vermeyelim onların bizi almasına. “Kendi sabunumuzu üretmeliyiz.” - Fakir İdris

17- Bilmeden sınırda yaşayanlar ve korumalığımızı yapanlar bizim, belediye otobüsünde ücretimi uzatanlara duyduğum kadar minnet duyuyorum onlara.

18- Sana çok ufak bir tavsiye, saydam ve narin: Sevdiğin insanlar yanında yokken ve seni işetemeyeceklerken bile onlar elini tutuyor ya da gözlerinin içine bakıyormuş gibi davran.

19- Kendimi sana hiç çekinmeden ve her şeyiyle anlattım; ama, ne olacağımı anlatmayacağım.

20- Bazen insanı tersyüz eden şeyler, hiç anlamadığı biran onu düzüne çevirir. Bir eksik vardır bunda, ortası yoktur o “şey”in, bu biraz sahilin ve ufkun varolup aradaki suyun buharlaşmasına benzer.

21- Bitti!..

22- A.

23- Kaybetmek bazen eğlencelidir. İnanmıyorum buna. Ah Sıla, bir kafese hapsedilmiş güvercinler ne kadar eğleniyordur sence? Elinden elma şekeri alınmış bir çocuk nasıl güler?

24- Aradan geçen bunca zamandan sonra hâlâ bana saçının bir telini bırakman büyütüyor koz kupa oynadığım kumarın bahsini: Ya kaybedeceğim ya da beni vuracak masadaki adamlar.

25- Sen okuyacaksın diye bugün bir dizesini sildim senin için yazılmış en sevdiğim şiirlerimden birinin. Bazen tanrı, biz onu fark etmeyelim diye küçük oyunlar oynar ve kendimizi yalnız hissetmemize neden olur. Oysa, krallığında, söylediği cennet/cehennem yalanını düşünüyor ve tuhaflar koparana kadar gülüyordur.

26- Buharlaşan deniz suyu, yine insanın hiç anlamadığı bir zaman yerine gelebilir. İşte, bu kare bulmacanın yazılması gereken son harfidir. Ama her bulmacada tereddüt edilmez mi biraz? Ya, birkaç sözcük yanlışsa !..

27- Bitiriyorum ! Sınırda yaşayanların en büyük zaafıdır: Anlatacak bir dünya öykü varken, takılıverirler hiç olmadık engellere. Güçlüdürler elbet; ama, güçlerini engeli geçmek için kullanmazlar! Sınırda yaşanlar güçlerini, takıldıkları engeli kendileştirmek için harcarlar.

28- Gök kaşlarını çattı. Herhalde, Tanrı bahçesini suluyor ya da gözleri buralara takıldı ki çıldırırcasına gülüyor.

29- Yağmur başladı. Deniz suyu yakında yerine gelecek. Korkuyorum, sahilin ve ufkun kaybolmam ihtimali var hâlâ.

30- Bitmeli artık, harfler akıyor..

31- Bitti !..

32- Ş.

Canım,

Sana yazmamı isterken “ne yazacak” peki bu çocuk diye düşünmedim mi hiç? Yazmak benim için çok büyük bir sorun, etkilenmem ve bu etkiyi iyice sindirmem gerekiyor. Parkalığı gözlerimi alan bir “şey”i nasıl yazabilir sana? Yoksa, “nasılsın, iyi misin” gibi kuru laflar mı etmemi istiyorsun? Ya da bakalım ben isteyince mail atıyor mu gibi bir denememi yapmak amacın? Bilmiyorum !.. Ama bunları bırak n’olursun.

Sana önerdiğim, gel, beraber deneyelim dediğim yaşamı ya da birlikte geçireceğimiz süreyi bir düşün. Bir “çıkmak”tan bahsetmiyorum ben. El ele dolaşmaktan, öpüşmekten, sevişmekten vb. Benim sana teklif ettiğim son zerresine kadar bir paylaşım. Beraber olmak ! Açık olmak ve yavaş yavaş, damla damla taşmak o verili olan bardaktan dışarıya. Benimle beraber delirmeni, şizofreniyi hissetmeni istiyorum! Beni ilgilendiren senin tenin, gözün.. değil, varoluşun! Dünya üzerinde bir yerlerde, hem de bu kadar yakınımda, yaşıyor olman.

Anlatacak o kadar çok şey var,” demek hata belki, çünkü anlatamam. Yaşarız. Benim maddi hayattan pek bir beklentim yok: Sana kimsenin bilmeyeceği deniz üzerinde yaşamasız bir ada kurmayı söylüyorum, bir düşada, bir ruh adası. Beni korkutan işte bu, ne kadarına dahil olmayı istemen?

Neyse; düşün ve bana yaz, merakla bekliyorum. Bil ki, “seni seviyorum” herhangi iki sözcüğü yan yana getirmem değil.

İçinden dışarı su fırlatan bir fıskiye bırakıyorum sana, suyunla kimi serinleteceksin ilk?

Demin oradaydım, bir sıcaklık hissetin mi alt dudağında?

s.h.a.r.c.h.o

... Hazanla harlanmış hazin bir hikâyenin iç büke, aşk edimli, delilsiz deliliğinin yaprak söylemi! Kör bir noktanın köşeye sıkışmış düşüncesiz içi ve boşluğun dolum noktasında açılan çatlakları, yezidî bir yalnızlığı, yoksul yamalarla doldurma çabası! Mutlak mutsuzluğu gecelerce geç kalınmış bir aşkın! Ağır ablaların dilinde patlak vermiş elma şekeri kıvamında bir dedikodu ayaklanması, küçümsenmenin aile içine yayılan sendrom ötesi bilinçaltı çeşitliği! Çeşitli telefon numaralarının bir anda aynı uydudan tek kişiye doğaç fırlatılma tedbirsizliği! Tedbiri elden bırakamayan bir dişinin dışarısı için döktüğü kuvvetler dolusu gözyaşı! Babası işkencede, annesi hasta bir yavrucağın yekpâre çalışma telaşı! Sevgilisinin uykudan uyandırdığı bir delinin dış fırçasına ulaşma endişesi! Bir kasaba mezarlığına dikilmiş dev soyağacı ve baştan aşağı yırtılan kafakağıtları! Aşık olamaz raporunu geçersizleştirmek için doktorlara yedirilen yüklü miras: bir sürü kalp atışı, yüz kızarıklığı, göz kaçırma oyunları! Tuvalet kapısı önünde yüzünü yıkadıktan sonra, gözlerini mideye inen anahtar olarak kullanma denemesi! Bütün denemelerin başarısızlıkla sonuçlandığını bile bile bahsi artırarak kumara devam etme isteği! İsteklerin ancak ölümle bittiğinin mor ciltli ders kitaplarından öğrenilmesi! Gözlere inen örsü görmezden gelmek, kalbe düşen göktaşını atmosferinde eritme bıçkınlığı! Bıçkın bir yazı yazıya yapışarak soluma çaresizliği! Devası saçta bir hastalığı bilerekten iyi etmeme yüreksizliği! Bir erkeğe ve dişiliğini ispat yarışında bir kadına aynı anda uzanan elin parmaklarının teker teker kırılması! Sabah ezanıyla birlikte içilen şarapların gömütlükte devleşen, bütün tanıdık çehreleri çevreleyen günahı! Günahsız yaşamaklara sünme edimi! Erkenden uyanılan aşk rüyalarından kalan parçalı bulutlu, ağır göğün asık yüzü. Bir annenin anlayışına ekilen çiçeksiz bitkiler topluğu, gereksiz bir topluluğun kurak coğrafyalarda istila ettiği fazladan yüzölçümü! Yüklüğe kaldırılmış çeyizin güve bayramı, talandan kurtulan emanetlere verilen artı değer paranoyası! Paranoyak âşıklardan biriktirilmiş mesaj koleksiyonu! Günü güne eklerken yarısı buharlaşan zaten kırıntı yaşam parçacıkları! İç büke öykülerin lağım çukurlarına değmeden değiş tokuş edilme meselesi! Ve, yırtılma zorunluluğu gündökümlerinin biriktirilmeden! ...