YERSİZYURTSUZ - ŞAKİR ÖZÜDOĞRU


BİÇEMSİZ

şakir özüdoğru



Ah Sarhoşluk

" Nasıl bir tufandı İçimizi eritti Karanlık değil aslında O kadar parlaktı ki Kör etti " Koşar adım geçerken altından Burnumuzda dumanlar soluk soluğa Mırıldandığı şarkı mıydı bu o dedenin Cehennem’ e dönük yüzü müydü yoksa Canı yanmış asık suratlı kara süvarilerin ? Hatırlamıyorum ne zamandı Çarmıha çakılmış bir bedeni Durmadan yalıyordu aç akbaba dilleri Yan tarafta saçı sakalında bir bilge İstavroz çıkarıyordu üst üste Çırpıyordu kanatlarını Tepemizde turnalar Bir de grimsi filler uçuyordu Açıp kapayarak kocaman kulaklarını Ve yağmurlar yağdırarak Tel tel çözülüp kurumuş saçlarımıza Kıvrak yol haritası burunlarından Bilmiyorum neden sallanıyordu yer Nasıl bir iç depremdi Bilmiyorum havadaki bulanıklığın nedenini Uçup gitmiş aklımdan mısraları Bizi genişleten şiirin Dur daha yeni geldik demeye fırsat vermeden Şimşek savurdu sillesini Öyle bir çalkalandı ki masamız Şiir bitti İnan bilmiyorum öncesini Ama kesinlikle eminim ki: "Bu işteki etilliğin parmağı Ve o gece dünya şarapla yıkanmıştı. "

başa dön ürün listesi kütüphane




Doris’ in Ölümü

- 6 mayıs 1972 gecesine - Düş asıldı duvara Hayat zamanın sözlüğünde basit bir yanılsama İçsel gizil mısralarda korkunun izdüşümleri Sevginin pelerinine iliştirili acı Ve mutluluk bir demet hüzün alacakaranlıkta Urganlara çekildi gözlerdeki parlaklık Yıldızlar bir sigara ateşi kızıl Sloganlar kalan son kıvılcım Ankara'nın soğuğu vururken dağ boylarından Babaların derdi çay renginde Gözlerinde uykusuzluğun bedeni Kulakları kapı aralarından firar Kalpler taptaş imgeler kımıltısızdı Doris'in haykırışları çekildiğinde Dalgalanmayan bir bayrak gibi direklere Ve mezar taşlarına hep ağlandı ağlandı ağlandı...

başa dön ürün listesi kütüphane




Mendiller Kuduruyor zaman sallanıyor bir saatin sarkacında ağlayamıyorum mendiller kuduruyor gözlerim durdukça içim denizin                                 boylu boyunca uzanıyor sessizlik kumlarımı okşuyorsun usul usul    gözler fısıldaşıyor ellerin kenetleniyor bir yerlerde      her birimizin bakışı asılı kalıyor vitrinlerde biliyorum ağlayamıyorsun sen de   biliyorsun aşk susuyor,kilitleniyor dillerimiz orada da mendiller kuduruyor         yalnızca mendiller bağıra bağıra konuşuyor aldırma, nasılsa kuduruyor onlar da!


başa dön ürün listesi kütüphane



Taze Aşıklar ve Bilinen Aşklar "Taze aşıkların, kan torbaları ellerinde; benimse tek ziyaretçim rüzgar bu ara. " Şimdiye değin işitmedim hiçbir kapı gıcırtısının "bekle, ben de geliyorum" dediğini gidenin ardından Ve göremedim de, bir şimşeğin silkeleyebildiğini kösnül geçmişlerin hazan tozlarını. " Taze aşıkların, kapsama dışı anıları sergilerde ; benimse tek intibam dinmez bir içyel bu ara. " Mırıltıları uysallığın kendisi sayılır kedilerin bilinmez aslan hırıltılarını tüy diplerinde sakladıkları ve pençelerinin karanlıkta çalıştığı... - Başlarında boynuzlu halkalar, tırnakları lir çalar kapı gıcırtılarına. - " Taze aşıkların, örtbas edilmiş kurmacaları gammazda; benimse dost muhabbetlerine katılmışlığım yok bu ara. " - Kanın kırmızı inlediği söylenir. Bir kör noktadadır bu - Arka fon kızıla çaldıkça parçalayan bir rüzgar olur yalnızlık. Yalnızlık olmuş o rüzgar gıcırdattıkça kapıyı karanfil yapraklarına işlenmektedir ayrılık. " Taze aşıkların, zevkleri çivili duvarlarda; benimse tek resmim prangaya vurulu bir yürek bu ara. " - Dokunsalar kopacak gibiyim -

başa dön ürün listesi kütüphane




acı – TI – yor – (SuN) öZGe’ye " acıtıyor(sun) eski saflığın duruluğun " öyle berraktın ki suyunda kızarırdım çamurlu ellerimden yüzüm utanıverirdi hemencecik sen de bulandın bende karardın misali gümüşün üçer beşer yoldum yapraklarını kırmızın imdi siyahım bundan sonra söyle hangi vadiyi yarar özürler boşaltsa göz pınarlarım söyle hangi geceyi yırtar biçâre ulumalarım " ah acıtıyor(sun) anla ben de değil suç ellerimde o kahrolası çamurlu ellerimde " 5 kasım i(b)k(n)i

başa dön ürün listesi kütüphane



İğfal Ettiler ...Afrodit’ i.. (...Gecelerden istiridyeleri çalıp defterine düşüren bir şiir peri(a)sine saygıyla...) Bir toz aralanırken pembeden siyaha Epilasyonlu bacaklardan süzülen kan tanışık kılar bizi ölümle Karanlık çöker geceye, konuşmaz istiridyeler o vakit tanı bekler içlerinde sızlayan bir parça Doğrunun sembolü fallar açar kurtlu fasulyeler tekrar bozarlar sonra " Bilmez misin, iyiyi konuş(a)maz karanlığın ulağı, ve kızgın olur geceleri zeus. Paris’ e oyunlar oynadı ya, affedilmez hataları tanrı(ça)ların; Çam diplerinde iğfal edilir Afrodit. ” Sıvamak’ çin Afrodit’ in namusunu balçıkla İlacı, zamk yaparlar Mahzun çamların, kovalara süzülen reçinelerinden. ( ...Troya koyaklarına sığınmaktadır Paris... ) Eller uzan(a)maz kanunlara dek, mahkumdur, sıkışır kalem sayfalar arasına ve kapanır dosya Gece çöker karanlığa, istiridyeler hiç mi hiç konuşmaz o vakit Gelmez, gelemez tan bir daha...

başa dön ürün listesi kütüphane



Onlar zamansız zamanlardı. asit yağmurları yağıyordu henüz dünya ol(a)mamış dünyaya. onlar ki, ne insanlardı, ne de maymun. tapıyorlardı suya, ateşe, toprağa. bulutlar şekilsizdi mutlaka. günler gündüzleri kızıldı, geceleri kara. onlar ki, öncesizlik ve sonrasızlık arasında belirsiz bir noktaydılar. çok ... geçti. zaman vardı şimdi. zamanla mekan ve diğerleri. onlar ki, homo faber olmuşlardı. gelecek nesillerin coğrafyasını yarattılar yeni baştan. çok zaman geçti. demir sikkeler vardı şimdi. binalar, beraberlikler vardı. onlar ki, birer homo economicus, homo politicus olmuşlardı. eskiyi yad ettiler sil baştan. ve onlar eskidiler, ileriye giderken gerilediler. "zamansız zamanlar ne güzeldi ” dedi bilge biri, şöyle devam etti: "onlar ki, tanrının sözde rahmetine kavuşamamış, kutlu kişilerdi. "

başa dön ürün listesi kütüphane



Kar

isimsiz çiçek özlerinden ilk kar kokusu sızdı biçare şehre salkım saçak eteklerini havalandırdı rüzgar çırılçıplak şimdi bacakları pürüzsüz mintanı kara ve yaldızlıydı kervanlar geçerdi her gece seher seyri yolculuğu izlerdik varlığı izlerdik tebessüm yanardı sokak lambaları ve biz hissederdik

başa dön ürün listesi kütüphane



G E L

.I.

Çıkart, bir kenara fırlat kimliğini
Bütün yapmacıklıkları soyun da gel.

Öylesine es ki
toz, toz üstünde kalmasın
Dengeme inat
eşitsizleştir beni

Dalgalarını savur
Yakamozlarımı yakala
tutsak et
Geçmişimi yok say
zamansızlaştır beni

Kelepçelerini tak bileklerime
anahtarı içine göm
Şarabımı zehirle
ölümle tanıştır beni

Haydi seni bekliyorum,
Çıkart, bir kenara fırlat kimliğini
Bütün yapmacıklıklardan sıyrıl da gel.

.II. Kim Sen   var Ben    ki O Sen kal, kuralları yak Bağnazlığı boğazla bozgununda Kudursun kuzgunlar, kurtar beni Kurtlardan K U R T A R ! Yapmacıklıklarını evde bırak bırak yansın mercimek, kararsın gümüş Hiçbir iz taşıma yanında G E L sen G E L sadece sen G E L...

Ölmedin
- Selçuk'un anısına -
.I.
ölmedin sen darağaçları filizleniyor içimde ölmedin ağzımızda buhar buharda garip bir barut tadı ölmedin sen giysisine büründün toprağın böceklere hediyendi üstündeki kılıf ölmedin sen sakın "üzgün” yazmasın mermerlerde dünyaya verememekten öyle şeyler gösterdin ki - yaşamayı başkaldırıyı ve zamansız bırakmayı - arılar toplayacak isminin her hecesini gübreliğine soyunduğun çiçeklerden ölmedin sen bir adım daha uzaklaştın bir ölüm kadar uzaklaştın... ölmedin

Sen

.II. keder nehirleri coşuyor ben yazarken ölmedin sen bak çatı diplerinde ötüşen serçeler sustu birden ölmedin sen bir parçaydın bütün oldun şimdi ışık oldun ölmedin sen hayallerin miydi av tüfeği yollar mı vardı aklında bir işkence miydi yoksa bilmem ölmedin sen ölmedin...

başa dön ürün listesi kütüphane