DÜŞÜŞ  ömer gençer         üfleyiniz bu darlıkta biraz serinlemenin en iyi yolu bu derince bir soluk çekip olabildiğince hızla lütfen doğanızdaki çıkıntıları yontar biçimde üfleyiniz   bu kopuş belirlemiyor mu sizi belki beni biraz daha anlayabilirsiniz şimdi anlaşılmak! anlatılamıyorsa iç evrendeki duruşunuz nedir ki yap-boz gülümseyişinizdeki yara acıtıyor değil mi kasıldıkça sizde mi buradaydınız a ne güzel istediğiniz gibi olsun istediğiniz değil mi ki sizi terk etmeyen bir yığın soru var soğutmayınız içinizdeki derinliğinizi magmaları süzüyorken yüreğiniz ve hazır uçuşurken saçlarınız beni yoran şu kıskançlığı tutar mısınız bir süre bıraktınız mı huysuzlanıyor oysa siz bir duruş taşıyordunuz yanınızda yükünüz o denli ağır kırlangıçlı bir sonbaharı göç etmeye hazırlamıştınız üstelik böyle mi geçmeli yaşam en iyisi en iyisi ben bir ben olmayan yabancıya sorayım bunu sorular dediniz ne kadar da çeşitli yanıtlar sizi uçuruma nasılda yakınlaştırıyor oysa demem o ki öyle vitaminsiz duruşunuzu önemsemiyorum geçicilik yok mu her şeyde ve geçiciliğin en kolay davranış biçimi değil mi anarşizm   güzelliği bıraktığınız andı bu bir yaratılış bu bir dışavurum yok olacaksak dediğiniz an geçişlere saygı duymalı başka kıyılarda yaşamak sizin seçiminiz elbette ama geçişi yakıştırabilmeli derim yine de gökyüzü gibi olabilmeli öncelikle durgunken birden bulutlu ve fırtınalı ama yakıştı mı diye düşündürmemeli toplumu toplum ki kendi niceliğinde salınır yine de bileklerinizde kesiklerin izleri duruyor bu güzel bu çok güzel bu yakışıyor size bazen içiçe bir düşün izinde yürümeli belki de   jartiyerinizde sakladığınız yalanlarınız potluk yapıyor kırıtışınızda artık bir doğrunuz bile yok benim inanabileceğim lütfen sınırlarınızı zorlamayınız benim için eğlenceli bir lunaparkta atlıkarıncayla kovaladığınız yaşamın sizi getirdiği noktadasınız ne o bir şeyi mi yitirdiniz? sanırım bulamıyorsunuz kaç zamandır bulamazlığın en kızgın haliyle sürüklendiniz bunaltıcı civcivli bir yaz kumsalına oysa elinizde taşıyorsunuz işte size o an gerekli olan her şeyi zor bilirsiniz ürerken beyninizde uçarı hırsızlıklar loşta duran bir soğuk alanda eğlenmemiş bir yaşam yitmiş bir bunalım hileyle karılmış bir heykel durur yıkılmaya yüz tutmuş   neyse konudan uzaklaşmamalıyız rakı diyorduk en son / ilki çok keyifli diyorduk / ikincisi karabasan / üçüncüsünün yanında bir çiçek durur her zaman / dördüncüsü çok karmaşık / beşincisinde düşlerin şarkısı tınlar / altıncısı onu anımsatır / yedincisinde bir katar geçer-gider yanıbaşımızdan / sekizincisinde deniz kenarında oturulur diye düşünüyorduk / dokuzuncusu biraz buruktur / onuncusu... her şey tükendi yeniden başlamalı bir garsonu yok mu bu evrenin onbirincisi yaşama / onikincisi eviçlerine / onüçüncüsü uğursuzluklara/ üfleyiniz içinizi okşayan rüzgara karşı ondördüncüsü bize / onbeşincisi gelenlere / onaltıncısı yitenlere / onyedincisi... / denizden söz etmiş miydik? / onsekizincisi içli / bunu bekliyordun değil mi / ondokuz hatır gönül / yirmi unutkanlığa / yirmibir... ne o sıkıldınız mı? sıkılın iyidir sıkılmadıkça türetemezsiniz türetme diyorum çünkü çağımız üretmelerden çok türetmelere türetmelerden tüketmelere geçiş çağı   geldiniz mi nasıl da beklemişim bunca zaman ne güzeldiniz bir zamanlar bir kelebeğe öykünür gibi geçerdi yaşam rengarenk taşırdınız üzerinizde desenleri avcılarınız peşinizde koşardı soluk soluğa meraklı bir kalabalığı biriktirirdi gözleriniz çok sıkıldığınız sabahlar kendinize eşlik eden bir boşluktan bakardınız geliniz geliniz şurama oturun şurama şuramdaki boşluk ne zamandır titremekte bana karşı bir şeyler duyumsadınız mı işte şimdi yanılıyorsunuz bana karşı en fazla hiçliğin en duyarsız kalışını kendinde olmadan dönüşünün yasını ne bileyim bir şapkanın altında duruşunu duyumsayabilirsiniz durun kutuplardan söz etmeden önce içinize kalın bir şeyler giyin şimdi üfleyin lütfen üfleyin bu çekimserlik niye niye bir düşü kaza anında bırakmak bakınız uzak bir denizden esiyor bu coşku bu sevinç kalmışsa biraz bende gerilmeyin kuşkudan ilan edilen bir savaş varoluşa zarar verir   unuttunuz mu beni ne güzeldir unutmak ben bir köşeye tünemiş öylesine izlerken törenleri söylemeyiniz içimi deşer bu dürüstlük gecenin bu vakti bilirsiniz haşarı bir sonbahar eğitmişti beni öyle zordu ki bir yaz boyunca karanlık ve yeşil bir tabloda öyle kirli, öyle zararlı, öyle uykusuz kaldığım gezindim ya o yaz boyunca sizin damarlarınızda öyle kadın öyle kırgın öyle hoyrattınız ki ve öyle dalgalandım ki saçlarınızda öyle verdim ki ben sizi size öyle bir köşede dururken yapmayınız en acısı benim kendime yaptığım değil benim size yaptığımdır sizin gözünüz önünde yahut sizin size yaptığınızdır benim bileklerimin önünde öyle küçüktünüz ki sığmıyordu eliniz ellerime ama yüreğinize sığıyordu bedenim bir yazar nasıl anlatır beni bu durumda nasıl anlatırsa işte ben o durumdaydım hiç ummadığım bir anda hatta her dokunduğumda ah yeşil! ah duru yeşil ah en yeşil bakıp da kaçamadığım durup da evrilemediğim kaçıp da geri döndüğüm ah güleç yeşil ah yaralı yeşil ah tutkulu yeşil senin ellerindeydi toprağımı bastıracak son loğ aç kaldım kendimde öyle aç     siz de mi geldiniz kırmızı kaplumbağanız yok ne zamandır barınamadı o da bu duyarsızlıkta geçiniz sizi konuk edeceğimiz bir boşluğumuz bulunur elbette çizgili minderlerin köşesinde yeni bir nisan bulacaksınız bir yer edinin kendinize ve dilediğiniz kadar kalın ama hiçbir zaman saymaya baştan başlamayın ilerlemediğiniz sayılar kadar tekrarlanan sayılarda içlenir bu duruma siz söylemeden ben söyleyeyim şu an herkesin temiz havaya gereksinimi var dünyamın her köşesini açtım zaten örümcek ağıyla bağlı değil miyiz benim sizin içinizde doldurabileceğim hacmin ne olduğunu tahmin edersiniz umarım düşüyorsanız sizi ben tutabilirim ama ellerim ellerinize değecek diye korkuyorum anlamsız gelebilir ama her seferinde yaralıyor elleriniz bıçağa dokunur gibi   oysa siz neler neler tasarlamıştınız size ilişkin olmayan neşe içinde geçecek bir serüven için öykü şöyle başladı bir kış vardı ormanda duran ortasında açık bir alan (sizi hiç unutmadı) bir giriş, bir sonuç, bir kaçış vardı hep bizde vardık kimi zaman zil çaldı sezinleyişler de yokoluşlar da serzenişler de köpürüşler de kaçışlar da nedenler de sonuçlar da ürperişler de içe kapanışlar da kast edişler de boşluklar da hiçlikler de edip de kim var kim yok geldiler     siz de mi geldiniz eksikliğinizin ayrımında değildik ama önemsemeyin eksikliğini ayırt edemeyeceğimiz öyle çok şeye sahibiz ki tamam şimdi başlayabiliriz   herkes eline kırık bir yürek alsın kırık köşelerine dikkat edin incitmesin sonra derin bir soluk şimdi üfleyin   başımda karıncalar siyah giyinmiş yakışıklı bir yengeci parçalıyorlar binlercesi var nasılsa sorun benim başımda gerisi doğa yasasının işlemesi anımsıyor musun kırmızı bir gecelikti üzerinde seslerden desenler vardı yoğun bir trafikti gidip geldiğin tanışmadık bir yaştaydık ikimizde ve yağmur tüm diriliğiyle suluyordu kuraklığı yürekliydi insanlar ki ölümler için naralar atabiliyorlardı o anda ve aynı insanlar ölüleri için üzülürken öldürdüklerinin ölmüş hallerine zaferler sunuyorlardı ölülere sahip çıkan insanlar ölümün kendi doğasına sahip çıkmıyorlardı yavaşlayınız şimdi sırası değil ürkmenin ağır bir gecenin içinden çıkan çok uzun bir sabahtı çok uzun bir sabahın yanında kendini izliyordu sukabı içim yanıyordu ama hani bir kere dedim bir kere bir şeylerin dışarı çıkması için bir şeylerin kendini büyütmemesi için bir şeyler ki bir şeyin neden sonuç ilişkisi içinde yer almasın istedim oysa hep aynı değil mi yansıtan ve yanılsatan katlanırken ortasından?     lütfen havalandığınız yerden ne kadar yükseleceğinizi belirleyin irtifa kaybettiğinizde koordinatınızı bilmeseniz de yüksekliğinizi bilirsiniz konumunuz hiçbir zaman boyutlarıyla bilinemeyecek üzgünüm ve bir de asla bir mevsimi süslemeyin gerçek bir gülümseyiş bulmuşsanız onu özenle alın iz yapmayacak biçimde katlayarak yerleştirin delik olamayan cebinize gereksindiğinizde (eğer hala koruyorsa varlığını) sorgulamadan dudaklarınıza bırakın geliniz sessizce giriniz bu kalabalığa eşlik ederek sizi de dünyamıza sığdıracak bir yer bulunur elbette üfleyiniz sizden doğaya açılan kapıdan salıverin düşlerinizi böcekler gibi rengarenk tamam şimdi kapatın içeride soluklanan canlılara eziyet etmeyiniz derin bir soluk şimdi üfleyiniz gerginliğinize iyi geldi mi ne dersiniz   yüzünüz bu gürültülü yüzünüz serin, kararlı, inişli yüzünüz uçacaksa yatağımdan... bir kitap okumak için çok mu geç? yola çıkarken buraya kadar gelebileceğinizi düşünmemiştiniz oysa burada ve boyutsuz bir düzlemdesiniz bu size veya buraya bir değer katar mı üstelik bu denli yetersizken evren   gözlerinizin yuvarlanışı bir kararsızlığın yansıması mı yoksa kararlı bir şekilde zile basılmış bir kapının açılma olasılığındaki kararsızlık mı sorun etmeyin kırılgan değil mi her canlı üstelik her kırılışında oluşan izler nasılda gizlenemez ama kırılganlıklar mı onu o mu kırılganlıkları ele verir önemli bir bilmecedir düşünürlerin hiçbir zaman düşünmediği   size karşı beslemem gereken bir duygu var mı saygıdan başka ve üstelik tüm özdek olarak varolan gerçeklere bilinçten bağımsız neyi aydınlatır artık sözcükler bunca bilinebilen bilgi varsa   ah sevgili nasıl üzülüyor dokunuz dokundukça ah nasıl da nasıl da üşüyor içeriniz içeriniz üşürken bile sizi siz eden sıcaklığınız dalgalanıyor bir alışveriş mi bu durum bir alışverişin henüz iğrençliğe uyarlanmamış sürümü mü bir şeyi ısıtırken kendinizden mi yitiyor mutluluk değil mi kendinizi yitirirken çevreye verdiğiniz yarar? daha çok soru var size sorulması gereken ama şimdi üfleyiniz ileride karşılaşacağınız bunalmalara karşılık bir birikim elde ediniz ne kadar doğruysa geçiciliğin birikimi o kadar üfleyiniz günçiçeklerinin tohumunu önce biriktiriniz avuncunuzda sonra bir kerede kaygısızca yaşamın size sunduğu bir olanak olarak tüketiniz lütfen düşüncesizce ve hazla tüketiniz tüketiniz   "neden" balıkların bile umursamadan dolanamadığı bir bulutun kendi rengini kestiremediği içinde ışığın kırılamadığı bir sorusun tarih içindeki duruşun konusunda kararsız herkes peki tüm bilimler ve düşünceleri yaratabiliyorsan senden önemli bir kavram olabilir mi neden dediğim bir okkalık bilmecedir insanı eskiten iyi bir şey değil uzaktan anlaşıldığı kadar her kavrayışınızda birde sözcüklerinizde gizli haritalar defineler bulmacalar olasılıklar imler sözler çözümler çözümler artık hiçbir düşüncem yoksa edindiğim bilgilerden sonra kötüsü bu değil miydi? kurgunun kor oluşunu izleyerek üfleyiniz kendinizden önce yok etmeniz gereken şeyleri yok ediniz bu arada size olanak tanınmış başka bir zaman aralığında olamayacaksınız üzgünüm! ve üzgünüm ki ilerlemenin ne denli tehlikeli açılımları olabileceğini öğrenerek yok olacaksınız. ve yaşamdan elde ettiğiniz değerlerinizin doğru sonucu verip vermediğini hep merak ederek varlığı sorgulayacaksınız   her şey böyle bilinsin böyle kalsın gece böyle toy gidip geldiğiniz gelip durmadığınız durup ardına bakmadığınız bakıp sorgulamadığınız böyle kalsın kadeh böyle çığırtkan şu uçtan uca uzayan köprüden geçerek aşağıya bakmayın diyeceğim ama bu dayanılmaz bir duygudur ve aşağıya baktığınızdaki baş dönmesi ve mide bulantısı yalnızca köprüyü geçene dek sürer sonra anımsadıkça hafif bir sendeleme duyumsarsınız içinizde dolduramadığınız boşluklarınızı görürsünüz...   eğitiniz bir türlü uslanmayan bünyenizin sizden olan isteklerini öyle ellerinizdeki ışık öyle hiç ummadığımız bir andı gelip usulcacık dağıttığınız yapmayın yapmayın size varolmak yaraşır benden çok   üret beni tüketebilmen için hak edebilmek budur anayasayı düzenleyicilere veya yeniden koyuculara böyle seslen yeniden biçimlendir duruşumu gitarda rendelerken ellerimi bir ağıt sunduğum kendime böyle yok et beni en azından! üfleyiniz çok hata yapmak önemli değil yaşamda yaptığım hatalar sonucu kendimi hala anlayabiliyor olmak önemli geliniz geliniz esintili bir iklimi süslerken ve üstelik armağanlar saçarken dikilen bir puta tapınan körkütük sarhoş kadınlara sorulacak bir sorunuz sokulacak bir yanıtınız veya sizin varlığınızdan gölgelenip serinleyen ah olmasalardan var ettiğiniz piçler peki şimdi niye türetemiyorsunuz çünkü anlatımla anlam arasındaki ayrımı kavradınız üretebileceğiniz bir alandasınız artık ürettikçe üretim için yok ettiklerinize hayıflanırken zaman sizi de bir üretme biçimi olarak tüketecek korkmayın kemikleriniz bir köpeğin dişlerini bileyler ve biraz tokluk duygusu yaratır keyif içinde evrene çıtırtılarını sunarak ve biraz sabırsızdır kemiklerinizde biriktirdiğiniz kalsiyum   derin lütfen daha derin varlığını duyumsadığınız hücrelerinizin içlerine - olmadı bırakın lütfen en baştan şimdi daha derin sizi oluşturan tüm hücrelere yetecek kadar hücrelerinizi oluşturan yapı taşlarınızı savsaklamayınız ve esirgemeyiniz doğayı üfleyiniz size şen tatlar sunan bu bahar böyle geçti bu son baharı olsun ıskalamayınız şimdi üfleyin üfleyin üfleyin sizi var eden biri bulunur elbet yok edenden önce üfürmeden üfleyiniz üzerinize iyilik sağlık ama geciktiniz artık vergi vardır dünyamızda yaşama gelmenize karşılık bu sizin bilinçli bir seçiminiz olmayabilir ama sorun zaten bu değil sorun sizin varolmuş olmanız a bir de çözüm de bu aslında niçin varolduğunuzu sorgulayacaksınız ilk anda hazırsanız söyleyeyim     yok olmak için varsınız     kolay değil mi yanıt ama bunu bütün ömrünüzce arayacaksınız ve bir de beni keskinleştiren yanınız gitmeyiniz lütfen gitmeyiniz sizden ricam şu an öyle üzerime üzerime gelmeyiniz!     siz derin bir soluk alırken iki elinize birer çivi bırakacağım biri ölüm diğeri us lütfen üflerken bir elinizi açın seçiminizi belirtmek için ama açık tuttuğunuzu mu yoksa kapalı elinizi mi seçtiğinizi söylemeyin kimseye hatta bir ömür boyu üfleyiniz aldığınız soluğu bırakmak için ki yeni bir soluk alabilesiniz ve bir de kuşlara yem veriniz uçabilsinler diye! ve bir de saçmalıyorken küfretmeyin içinizde yaşlandıysa bir dal gözünüzü kırpmadan budayın ve bir de çizerken yolunuzu önünüze çıkanları da çizebileceksiniz ben buradayım ben buradayım derken bile kendinizi belirlemeye çalışan yönünüz beni yok ediyor   derin bir soluk kendinizi öteye taşıyacak kadar şimdi üfleyiniz üfleyiniz üfleyiniz varolma kaygısı içinde yok olurken...   yok ederek ilerliyorum şimdi kendimi ve üzerine bastığım her şeyi sana ulaşana dek benden ne kalır arta ve “ben buradayım” diye bağırmamış bir şairi bulursan bir gün onu yitirme bir tek o yaşamın ne olduğunu anlatabilir sana ama jileti attığın yerden akan kanını ne o durdurabilir artık ne de sen!   üfle! yok etmektense kendini o umarsız anda karış gökyüzüne ne sen son de ne de bu son olsun! ne kadar acıtsalar da seni kırılmış kırılmamış içinde kırılgan her şeyi koru!     üfleyiniz! usulca yasa gereği yıpranacak üflediğiniz alan ve elleriniz tutarken sıkı sıkıya ipini tükenmemiş özgürlük yaşayan karşıtlık kimde olursa olsun her zaman buradayım diyecek!       … üzerine bırakılmış çöpler gereği şimdi daha derinde ama yitmemiş!   başa dön        ürün listesi       kütüphane