|
Örten Gece Ah ne güzeldir karanlık… evet, evet güzeldir gece… her şey karanlıkken sizin karanlığınız batmaz göze… Ah o Hegel ne güzel demişti içinde ineklerin kara olduğu gece diye… inekler gecede karadır… inek oldukları belli olmaz… her şey ama her şey onda sonlanır… ah ne güzeldir gece… inekler kara, gece kara… Ateşin olmadığı bir gece… Herakleitos sanırsam yanılıyordu evrenin özü ateş derken… ateş olsaydı evrenin özü ateş bütün evreni dolaşır sonra kendi ardından kendini yakmaya yeltenirdi, tıpkı gündüz gibi… ah o gündüz, her şeyin göründüğü gündüz… her yer aydınlıkken kara olmak ne kötüdür… ruhun kara-n-lığını hiçbir şey örtemez işte o zaman… her yer aydınlık, ben karanlık, sen karalık… ben kara… sen kara… doğan güneşe mi sevinirsin ışık topları arasından, yoksa batan aya mı ?
Gece gelir düşüncenin atlısı, tırmanır göklere ayın görkemli lekeleri altında…
gündüz zamanı ise her yerde bir inanç atlısı şaha kalkar… düşünce rafa
kaldırılmıştır… kitle gündüzdedir, sürü gündüzledir… |
