Aylık Yazılar  /  01 Haziran  2004, Salı  
 

 

Uçarı bir ayyaş, kendine bağlı bir yokluk, nasılda kırmızı bir gülüş duruyor sende. Alıp versen kendinden kendinin dışına, kendinin dışında duran varoluşlara, eksilir mi gülüşün?

Üstelik geçtiğin yolda bıraktığın izler bu kadar yalnızken

Peki kaldırsan bir sağanağı yerden veya uzansan yanına, akıp giderken kapılsan sende. Akıp sevinçle belki biraz hüzün ve acı daha iyi gelmez mi durağanlığına?

Üstelik geçtiğin yolda bıraktığın izler bu kadar yalnızken

Çılgınlık bu yaşam, delice bağlandığımız geçicilik, bir yasayken yokoluş ağıtlar niye. Ah eden beynin tümöründe gülünç bir oyun kendi içinde oynayıp izlediğin?

Üstelik geçtiğin yolda bıraktığın izler bu kadar yalnızken

Ve peki bu yasanın doğasını değiştirerek kendi oyununu diretmek niye; varoluşa aykırı bir yok edişi örgütlemek? Kaygılı da olsa bir gülüşü tüketmek bir insanın yüzünden hakkın yokken!

Üstelik geçtiğin yolda bıraktığın izler bu kadar kanlıyken
 

 

yazarın diğer yazıları    yazı köşeleri    başa dön