geri dön




 

█  kıvılcım vafi 



MERAK


Sendeki aralıktan
çağrıları geriyor saat, tek tek.
Hiç beklenmedik anda
zembereği boşanacak
zamanın, tümden
bende.


Üzgün yüzde
kısadır gün
ve çatlayan
son mevsimdir
suyun altında
çok derinde
kaprakanlık göz
tenha kalır.


Beyaz yama,
yırtılan dil,
eksilen güneş
tariftir
serin sokakta
seriliyken gece
çapraşık kavuşma
çıkar aheste
kıstırıldığı yerden
öylece.


Kimse yok
arkasında kapının
sen duruyorsun
kemikten ruhla
hiç açmayacağın.


Bunu biliyor ve ürkü kuruyorum
tetiklenmek hevesiyle
sana.


Eskideki hiçbir şey
uymuyor ellerime,
üstelik tutunmuyor da
şöyle bir uzanıp.


Buradayım ben
devasa sabrın kökünde.


Kurcala
            - n
            - dıkça
küskün beklentiler
dökülür benden
ter ter.


Düşün bir
dışımda kalan şeyleri
hepinize ait olan,
senin topladığın.


Ayak seslerinle tanışmadım
gözlerinde sır var mıdır, bilmiyorum
kırlangıç neye benzer sözünde?


Kim olmadığındır
bildiğim.
Gerisi
sadece merak
ömre dair.



kvafi@yersizyurtsuz.com 



 

  geri dön

başa dön

 

© 2009