|
|
düşey
kaskatı kalıyor bazen sözler; duruyor
yeniden alışıyor yaşam çabasına
en baştan..
tamtakır bir bedenden oluşmuş kendini taşıyorsun
bazen alıp götürüyor akıp giderken akıntı
- size ne verebilirim?
- biraz huzur
- yaslanın boşluğa
betonlaşmış yaşamlarımızı süslüyoruz
oraya buraya serpiştirdiğimiz bitkilerle
çiçekler gönderiyoruz armağan olarak
ve susuyoruz
hem dilimiz susuyor hem bedenimiz
susmak ve susuzluk!
girip çıkıyor kuytulara merak
kediyi öldürüyor
beyaza boyanıyor duvarlar
temizliği vurgulamak adına
hep bir kaygı
gelip geçiyor zaman
zaman yanılsamadır
belki bunun için
..
eğlenceli!
|
| |
| 
