[ mustafa evci ]
YAŞATMAZ KİMSEYİ ÖLÜM, KİMSE
ÖLÜMÜ YAŞATMADIKÇA
Ölüm randevu ayartmaz bu böyle
bilinsin
Onun ağır ağır çıkılan merdivenleri yoktur
Zaman korkar boy ölçüşmekten onunla
Sevinç ona selam vermekten ürker
Onun çarkında dönüyor olsa da hayat
Bilinir ki hayat çark seslerine kulak tıkar
Ölümün yakarışa açık kulakları da yoktur
Alabildiğine duyarsızdır gözyaşına
Gözyaşını serinletecek bir nefesi yoktur...
Ölüm mesafe tanımaz bu böyle bilinsin
Hangi rengini yaşatırsa yaşatsın bize hayat
Kalbin yollarından neler geçerse geçsin
Tanışıklığımız ne olursa olsun onunla
Kayırmaksızın buluverir ansızın herbirimizi
Okundukça uzayan bir kitap
Öğrenildikçe unutulan bir bilgidir ölüm
Bilgelik taslayan beyinlerin
Bilgeliğinde ele vermez asla kendini
Ki hayatın gömleğinde sökülemez bir lekedir ölüm...
Ölüm bir tercih hakkı sunmaz kimseye
Olasılık hesapları oyuncağı olmuştur hep onun
Haklı çıkmalarına aldanmasın bazen insanlar
'Ölümü öldürmek! ' diyenler asla aldanmasın
Kanını feda edecek bir uğraşı
Ve kendini ele verecek bir unutkanlığı asla yoktur
Onun gücünü gizlice reddederken insanlar
Beklenemez ki onda adalet aramaktan vazgeçsin
Ki ölüm adalet hukuk tanımaz...
Ey ölümü şiir bilgeliğiyle kavrayanlar!
Ey mezarlıklarda insanları sükuta çağıranlar!
Ey ağıtlarla ondan medet umanlar!
Ve onu kokuşan pazarlıklarda sınayanlar!
Sanmayın bir baş eğiştedir ölüm
Sanmayın bir yeniliştedir
Ağlayın kana kana onun gelişine
Utanmayın ağlayın!
Bir köşede sizi unuttuğunu
Şefkatli bir merhamet sunduğunu hatırlayın ısrarla size
Gözyaşınızı ısrarla bir mesafe sanın aranızda
Siz iyi oldukça ve eridikçe katılığı içinizin
Bir tüy gibi hafif ve merhametle hatırlayın onu
Yoksa onun dehşetinden nasıl kaçardınız ey insanlar!
Adalete, hukuka nasıl sığdırırdınız onu yoksa! ...
Ey ölümü şiir bilgeliğiyle ananlar!
Bir dostu yitirişte merhametleşip
Hüzün giysilerini üzerlerine alanlar
Ve duyarlılık putlaşmasına soyunanlar!
Bir çığlıksa bizim için ölüm
Öyleyse
'Çığlıklardan çadır yapmak şanı
(*) ' da bizimdir!
Bir dostu yitirişi öğreniş saatlerinde
Benim de şu yaptığım
Kaygılardan kurtulmak adına
Şiirden yüreğime çadır yapmak değil de nedir? ...
16-17 Kasım /97
(*) İsmet Özel
|