[ konstantin simonov
]
V.S. (1941)
Bekle beni, ve ben döneceğim.
Çetin beklemelisin ancak,
Bekle, gözlediğin yollar kederlenirken
Solan yağmurda,
Bekle, kar tozarken,
Bekle, sıcaklarda,
Bekle, diğerleri beklemezken.
Günleri sayarak.
Bekle, uzak yerlerden artık
Haber kesildiğinde,
Bekle, usanmaksızın
Daima, yalnız olsan bile.
Bekle beni, ve ben döneceğim.
Bağışlama asla
Hiçbirini, o ezbere sevenlerin,
Unutmanı istese de zaman.
Bırak inansın oğlumuz ve annem
Artık, orda olmadığıma benim,
Bırak dostlarım ümitsizliğe düşsünler
Arasında ateşlerin,
Şarap kadehlerinde içsinler kederlerini
Benim anıma...
Bekle, ve tokuştuğunda kadehleri,
Sen, yudumlama asla.
Bekle beni, ve ben döneceğim
Yalnızca ölümü yadsımaya.
Nerede o beklemeyenler, bırakın
Masal sansınlar: - inanmasınlar-
Bilemez ve kavrayamaz hiçbiri
O ateşlerin ortasından
Nasıl kurtardığını beni
Bekleyişindeki kararlıkla.
Nasıl yıkılmadan ben, geçebildim cehennemlerden
Yalnız ikimiz bileceğiz,
Çünkü herkesin ötesinde, sen
Biliyorsun, nasıl beklenileceğini.
Çeviren : Tevfik H. Şenyuva
|