bu sevinç türküsünde kirpiklerin
hep aynı kalan kavgamın kabuğu
palas pandıras yuvarladın bıçağı
içimde deniz bile ölmedi

sandık kırıldı örselendi
saksının saltanatı tohumunda bitti
çocuklar girdi geceye kumdan kalelerle
tutsak esintisi, ölümden

yağmuru bekledin akreple yelkovan
iç çekişlerini bitirdi, orgazm tanrısal güç
yemyeşil suların dirilişi altında
geçit vermez sesiydi, lir!

altı üstü üç para etmez şiir
denize kazıdığım sevda sözleri
kurtlar kemirdi yılgınlığını, külfetli yol
dorukların ıssız ikliminde kirli kumpas

burnunun üzerine boşalan kanatsız rüzgar
eski bir yaranın mührü gibi
ne kent taşıyabildi nefreti, ne temmuz
içimde deniz bile ölmedi

terini akıttı karayelin yaralı kolları
keşfe giderken Malezya'ya annene
giderek kaosa dönen suratı gibi
atik ve durağan bedeni, bitimden

eski bir fotoğrafın koluna girip
sarartan deniz perilerinin saçlarını
görüş günlerinde, arka bahçe kapısında
anılmalıdır!demirleri pas olan günler

ağır ağır çan ürküntüleri duygusu
kendi bilinmezliğine dönüyor, eksik
kalmış ruhumla etimin kanı, senden
karanlık gece cinayetleri birkaç hatıra

işte yağmur işaretçileri, beklenen
uzak kıyamete kapattığı gözler
umutsuz yolculuğuna tohumlar eken
keşif merakın aydan döndü ellerine

bu sevinç türküsünde ellerin
hep aynı kalan kavgamın kabuğu
bıçak narin gökyüzüne salarken
federico'nun uykusu kaldı, benden