[ kıvılcım vafi ]
- ÖLÜM
ŞÖLENLERİ
-
-
I.
Hangi zamanda olursan ol! Meğer ki tozlaşıp, dağılacaksın: her
zerreciğin insana yaşamaktan olsun! Çekinme, bulaş güzelliğe!
II.
Hiç üzülme, hiç! Biliriz en gününde şölenler giyinmeyi, apaçık;
sevişerek, toz içinde, sırılsıklam: Ne çıkar sanki, bir ya da
bir çok ölüm daha...
III.
Tok bir yaşam içindi: Ölüme açlık sofrası kurdular. Ve sonra,
hep birlikte, yediler ölümü!
IV.
Ölümlerini kendi yaşamlarıyla giydiren çocuklar! En üzgün yürüyüşlü
izler bırakıyorsunuz kumsallarımıza. Ve çekip gidiyorsunuz
aylak bir gülüşle! Sonra bizler oturup da yabancı kayalarda tüm
zaman, denizlere iç geçirip, ah evet, iç geçirip, özlüyoruz dönüşünüzü.
Vasiyetiniz hep yumuşak bir ayak sesi olarak duruyor karşımızda.
V.
Başlamadıklarımızdan soyunan rüzgar, tamamlanmamış bir ölümü yaşatıyor bize!
VI.
Siz ölümü yaşamlaştıranlar! Geçer gün! Ölüm size de gelir!
-
|