sessiz ton
gözden düştüm
sakıncalı bir sonbaharı
kaygısızca sindirirken
cılız bir yankıyı uyandırırken hatta
yadsınmamış düşten
elsiz, ayaksız, yüreksiz kaldım
dedim ki kendi kendime
"yokoluş önemlidir"
ilk kez sustum günışığını görünce
tutkulu karıncalar geçti
ürkek gözleriyle
olumsuz bir gülüştü sana baktığım
kenar süsü işlenmiş gözbebeğinin
kenarında uyudum
evrensiz bir dünyada
üşüyordu dokunduğum her yer
çapkın balıkların peşi sıra
ben de ağladım