- [ kemal arı ]
-
GECE
Gece;
Engin kanatlarını açmış örtüyor üstümüzü;
Fırçasıyla boyuyor her şeyi siyaha sanki bir ressam; ;
Yıldızlar savrulmuş gökyüzüne boy boy, küme küme;
Yıldızların ötesinde çözemediğimiz büyük bir bilmece...
Gece,
Yalnızlık hisleriyle dolduruyor içimizi;
Özlem sarmış acı acı, ötemizi berimizi;
Karanlıkta eriyor bedenlerimiz bir bir;
Sonsuzluğun derinliğinde yüce bir sır...
Gece,
Koyu gölgeler ağır ağır kaplıyor dünyamızı;
Başımızın üstünde altından bir taç; çoban yıldızı...
Enginlere uzanıyor sonsuz bir boşluk,
İçimizi sarmış yakıyor, ilahi bir sarhoşluk...
Gece;
Nice efsunlu halleriyle buz gibi katılaşmış;
Yürekleri çivi gibi yalnızlık hisleri sarmış...
Her bir yanı adım adım teslim alıyor karanlık;
Bu yüce sırra duymamak mümkün mü hayranlık?...
Gece;
Elbette bitecek; karanlık usulca eriyecek,
O yüce ressam yeniden dünyamızı resmedecek;
Güneş dağların ardından doğarken dünyamıza,
Başlar bir bir o ilahi güce, yönelecek niyaza...
|