T.C

HOZAT KAYMAKAMLIĞI

İlçe Halk Kütüphanesi Müdürlüğü

VOLTAIRE

HOZAT HALK KÜTÜPHANESİ

Demirbaş No:5011

Tasnif No:843.5 VOL

 

KANDİD

YA DA İYİMSERLİK ÜSTÜNE

 

 

Göç etmişti besbelli. Hem de apar topar.

***

Göğsünün üstüne oturanı kaldırmaya çalışıyordu uyandığında. Kimse yoktu. Rüya mıydı, karabasan mıydı? Hâlâ zor nefes alıyordu.Öksürük tuttu; boğulurcasına. Perdenin örtemediği yerde bir aydınlık dalgalanıyordu. Bulanık bir aydınlık. Kalktı yer döşeğinden, bildik adımlarla duvarı, el yordamıyla da elektriğin düğmesini buldu, dokundu; ışık yandı ama oda aydınlanmadı. Bulanık aydınlığa doğru yürüdü, pencereyi buldu ve açtı; tüm köy alevler içindeydi..

***

Evdekileri uyandırdı önce. Anası babası yoktu evde, Hozat’ a gelin ettikleri kızlarındaydılar. Abisi, iki karısıyla çocukların derdindeydi. Çocukların yedisi de bulunup kapı önüne çıkarıldıktan sonra, ‘canın yongası’ nın derdine düşüldü. Abisi, eline ne geçerse camdan dışarı sıpıtıp atıyordu. O da attı; yatağının yanıbaşındaki Kandid’i, bir de sazını…

***

Büyük yengesi, ağzındaki sakızı çıkartıp, başındaki boncuk oyalı tülbentin üstüne yapıştırdı. Tülbentin sarkan ucuyla da, bebesinin emdiği göğsünü örttü. Elazığ’a indiklerinde, kardeşlerinin evine misafir olduklarında, neler olacağını düşünüyordu kara kara. Kolundaki iki tane Adana burmasını çıkardı alelacele ve bebenin emmediği göğsüne soktu.

***

Anne, baba ve büyük gelin Elazığ’ da kalmaya karar verdi. Anne koynunda gizlediği çıkını kocasına verdi, bir ev alsın diye. Büyük gelin de, koynunda sakladığı iki Adana burmasını kocasına verdi, Antalya’ da bir çay ocağı açsın diye. Küçük oğul’a kimse bir şey vermedi. Onun Kandid’ i ve sazı vardı zaten….

***

Sahafa sattığında ise, ‘bahçesini yetiştirmişti’ çoktan.