YERSİZYURTSUZ NURİ CAN

[ nuri can ]


EY HAYAT KUCAKLA BENİ Kalbimin kırıklarını toplayıp avuçlarıma Çekip gitsem bu şehirden Anılar incinir mi? Üşür mü? dalında bir yaz çiçeği Ve bilir mi? Bir sevgiye karşılık yüreğini kanatanı Bin ilmik atanı usuna Çekilen her tetiğe karşılık Kirpiklerinde Baharını saklayan yaşlı bir çocuğum ben Düşlerin yağmurunda ıslanmış gül izi Ağlamak istediğim her sahilde bir martı ölür Bir şiir vurur kıyılara / gücenik Değip geçer ellerime ihanetin rüzgarları İçimin ırmakları kurudu / bütün yapraklar soluk Hüzün kokuyor çiçeğim Hangi yağmurları müjdelersen müjdele Yeşermez bir daha yangının düştüğü yer Aşk da küstü Kim dinler kalbimin kırık sesini artık Ceylanların vurulduğu bir dağbaşı ıssızlığıyım işte Gelinciklerin ürperdiği şafak Gülücükler kuruturum durmadan güz dudaklarında Giden gelmedi terk etti bütün mevsimler Bir korkunç acıya düştüm ki Sırtımda kırk paslı bıçak kırk yerimden kanayan


Avcılar vurdu küçücük serçe kuşlarımı Acılar tünedi sevincin tüneğine Giden dönmedi ter ketti bütün mevsimler Bir tek gül kalmadı ömrümün bozkırında Şimdi yalnızlığın en tenha kışındayım Kirpiklerimde yıldızlar saklasam da Bedenime buzdan rüzgarlar esiyor her gece Testisi kırık bir yolcuyum artık / yolum duman Üşüyorum Ey hayat kucakla beni Mavi kanatlarının altına al Sığınıp kalayım bir sevginin sıcak iklimine